‘Iedereen vindt het heel zielig voor me dat ik drie zonen heb gekregen’

Die avond op de veranda juichten we samen met je opgetogen grote broers, we aten blauwe ijsjes die drupten en onze handen bevlekten als smurfen. We spraken over hoe we je zouden noemen, alle dingen die we je zouden leren.

Maar ondanks onze blijdschap, was ik al bang voor de opmerkingen waarvan ik wist dat ze zouden komen. Van familieleden tot vreemden, iedereen had vast iets te zeggen. ‘Arme jij’.

Ik wilde niemand anders

Ik vreesde de kassarijen en bankjes op de speelplaats waar mensen naar je broers zouden kijken en hun wenkbrauwen naar mijn buik zouden optrekken – nog een jongen? – de manier waarop hun gezichten zich verdraaiden in medelijdende blikken als ik knikte en glimlachte. Dat er inderdaad nog een jongen komt. Een dame bood me haar condoleances aan alsof het een dood was in plaats van een leven, alsof je kleine voetjes op dat moment niet tegen mijn ribben schopten, je kleine hart bonsde in me, wonder dat je was. Ik heb nooit het juiste gehad om tegen ze te zeggen, dus laat me het nu tegen je zeggen: laat nooit de mening van iemand anders je vreugde temperen. En voor de goede orde, ik wilde nooit iemand anders dan jou.

En voor degenen die medelijden met me hadden omdat ik mijn derde zoon kreeg: ik heb medelijden met hen. Omdat ze nooit zullen weten hoe jij speelt, hoe teder je je speelgoed vasthoudt, hoe je lacht en praat met je broers, hoe je op je rug gaat liggen en om de vliegtuiglijnen in de lucht te volgen, samen met mij. Ik wou dat de hele wereld je kon kennen zoals ik. Ze zouden er zoveel beter door zijn, als ze je kennen zouden ze nooit meer zeggen, had je maar een dochter gekregen. Je bent geliefd, mijn derde zoon. Je zult wonderbaarlijke dingen doen in jouw mooie leven en daar zal ik je altijd bij helpen. En, het beste van alles, je bent van mij.’

Lees ook
Josephine werd moeder van een tweeling, nog een tweeling en zelfs een 3e tweeling

Bron: ScaryMommy