‘Ik vind alles leuk aan mijn man, behalve zijn verschrikkelijk ordinaire voornaam’

‘Wanneer je verliefd wordt, spelen iemands persoonlijkheid, uitstraling en charme vaak de hoofdrol. Namen zijn meestal bijzaak, en dat was bij mij niet anders… tot het moment dat ik ontdekte dat de ordinaire voornaam van mijn man een kleine doorn in mijn oog zou worden.

Hoe ik omga met mijn man’s ietwat ‘ordinaire’ voornaam? Nou ja, niet… Ik vind het nog steeds wanstaltig. Want hoewel zijn naam niets afdoet aan wie hij is, worstel ik soms wel degelijk met die korte, schelle klank en het stereotype beeld dat eraan hangt.

De eerste kennismaking en de onverwachte naam

Toen ik hem voor het eerst ontmoette, voelde ik meteen een klik. Hij had die combinatie van zelfvertrouwen en vriendelijkheid die je maar zelden tegenkomt. Maar toen ik vroeg hoe hij heette en hij het antwoord gaf, wist ik niet goed wat ik moest zeggen. Zijn naam, “Bennie,” was gewoon niet wat ik verwacht had. Bennie deed me denken aan de naam van iemand die al decennia lang een vaste stamgast is bij het buurtcafé. Het was een naam die ik misschien aan een hond had gegeven of iemand uit een oude komedie. Toch lachte ik zijn naam weg, omdat hij zelfverzekerd genoeg was om er geen enkel probleem van te maken.

Ik weet dat een naam in feite slechts een label is, maar als we in gezelschap zijn en ik introduceer hem, betrap ik mezelf erop dat ik er soms wat ongemakkelijk bij voel. Het stereotype beeld dat ik bij zijn naam heb – een ordinaire, hardwerkende man zonder veel verfijning – klopt totaal niet met de intelligente, lieve en zorgzame man die hij is.

Toch zijn er situaties waarin ik me ongemakkelijk voel. Denk bijvoorbeeld aan zakelijke evenementen van de bank of etentjes waar ik hem voorstel en merk dat mensen soms verbaasd zijn over zijn naam, vaak gevolgd door een beetje gniffelen. Ja, we noemen hem dan ook maar gewoon Ben. Dat is op zich prima. Maar officieel… Is het dat natuurlijk niet. Ik vraag me af of zijn collega’s bij de bank weten hoe hij echt heet.

Acceptatie

Het feit dat ik soms moeite heb met zijn ordinaire voornaam zegt eigenlijk meer over mij dan over hem. Het dwingt me na te denken over mijn eigen vooroordelen en verwachtingen. Namen hebben in onze samenleving vaak een grote invloed; we koppelen er persoonlijkheden, status, en verwachtingen aan. Ik realiseer me dat ik mijn man onrecht aandoe door zijn naam te zien als een onderdeel dat hem ‘tekort doet’. Hij is in alles zoveel meer dan zijn naam, en dat zie ik dagelijks. Hij heeft bewezen dat zijn naam slechts een klein stukje van zijn totaalplaatje is.

En kijk, we worden ouder en zijn langer samen. Dus merk ik dat ik zijn naam steeds meer ben gaan zien als een stukje van hem, een klein element van de charme en eerlijkheid die ik in hem waardeer. Zijn naam herinnert me eraan dat ik de persoon achter de naam heb gekozen. Ja, dat is veel belangrijker, ik weet het. Maar toch is het soms gewoon jammer dat hij niet Joris of Nick heet, bijvoorbeeld…