‘Mijn schoonvader is woest dat we hem niet hebben vernoemd, en mijn vader wel’

‘Mijn schoonvader is boos op ons, omdat we onze kinderen wel naar mijn vader hebben vernoemd en niet naar hem. Hij wilde dat altijd zo graag, zegt hij nu. Wat een familiedrama om een tweede naam.

‘Mijn vader is zo lief en belangrijk voor me. Toen mijn tweelingjongens waren geboren, kwam hij gelijk langs in het ziekenhuis. Iedereen wilde de tweeling zien. Maar hij kwam echt voor mij. Hij zei: ‘Hoe gaat het met míjn baby? We gingen samen een koffie halen, ik in de rolstoel, het was gewoon heel fijn om hem in de buurt te hebben. Het is je eigen vader. Hij heeft mij groot gebracht en nu zag hij zijn dochter moeder worden. Heel bijzonder. En op dat moment besloot ik dat ik hem wilde vernoemen. We hadden de namen nog niet definitief gezegd na de geboorte, en toen ik terugkwam op mijn kamer en alle visitie weg was, overlegde ik het met mijn man. Hij vond het een geweldig idee om een van onze zoons als tweede naam de naam van mijn vader te geven. Maar toen begon de ellende.

We maakten de namen van de jongens bekend en mijn schoonvader reageerde direct kwaad. Hij was woest en zei dat we hem iets ontnamen, dat dit zijn grote droom was. Ook mijn schoonmoeder is niet blij met ons en voelt zich ook gekwetst, dat we wel kiezen voor mijn kant van de familie. Mijn man weet het nu allemaal niet meer en voelt zich wel schuldig. Hij dacht niet dat dit gedoe zou opleveren, omdat hij niet heel close is met zijn vader. Wat moet ik nou? Heb ik er nou echt zo slecht aan gedaan om alleen mijn eigen lieve papa te vernoemen? Is dat dan niet eerlijk? Het is toch onze keuze?’