Onveilige hechting: ‘Houden van een kind dat niet van jou lijkt te houden’

Redactie MM

04.03.2021 08:57

“Houden van een kind dat niet van jou lijkt te houden”. Het overkwam de Rotterdamse Esther Groenewegen (51 jaar). “Jarenlang liep ik rond met het gevoel: ‘Ben ik nu de enige moeder die totaal faalt in haar ouderschap? Houdt mijn kind niet van mij? Hou ik eigenlijk wel van haar?’

‘Mijn kind ís niet lastig, ze hééft het lastig’

Na jarenlang zoeken en vele tranen later kwam het antwoord. “Mijn dochter ìs niet lastig, ze hééft het lastig. Ze is onveilig gehecht en heeft een Reactieve Hechtingsstoornis.” Dit was het moment dat Groenewegen haar carrière als internationaal fotomodel opzegde om zich volledig op het herstel van haar dochter te focussen.

‘Van machteloosheid naar missie’

Machteloos voelde Groenewegen zich. “Dat ik mijn dochter de eerste 13 jaar niet kon aanraken, was het meest afschuwelijke gevoel wat ik ooit heb ervaren.” Uiteindelijk wist zij een liefdevolle en fijne band met haar dochter op te bouwen. Deze ervaring leidde ook tot haar boek ‘Als hechten niet vanzelf gaat’. “Het is een boek met effectieve tips en tools om kinderen met hechtingsproblemen liefdevol op te voeden. Want dat is mogelijk.” In dit boek ook grappige, ontroerende en hartbrekende persoonlijke verhalen, van haarzelf en van andere ouders. Hiermee wil de Rotterdamse het taboe rondom hechtingsproblematiek doorbreken en de diagnose een gezicht geven.

Lees ook
Taboemoeder: ‘Ik vind mijn eigen kind lelijk en schaam me daarvoor’

Verkeerde diagnose

Veel onveilige gehechte kinderen krijgen een verkeerde diagnose als ADHD of autisme omdat de juiste kennis over hechtingsproblematiek ontbreekt. “En dat is onacceptabel, schadelijk voor ouders en het kind, en niet nodig”, stelt Groenewegen. Haar missie: meer bekendheid over de diagnose creëren, zodat er meer begrip, bewustzijn en juiste begeleiding beschikbaar komt voor ouders en hun getraumatiseerde kinderen.

Reactieve hechtingsstoornis
Reactieve hechtingsstoornis is een psychische aandoening. De aandoening ontwikkelt zich in de eerste zes levensjaren. Kinderen die aan deze stoornis lijden, slagen er niet in om zich op een gepaste wijze emotioneel te hechten aan hun ouders of anderen die voor hen zorgen. De oorzaak kan liggen in verwaarlozing (affectief, emotioneel of onthouden van fysieke basisbehoeften) of mishandeling (geestelijk of lichamelijk), maar kan ook ontstaan als het kind onvoldoende gelegenheid krijgt om emotionele banden te vormen, bijvoorbeeld als het regelmatig andere verzorgers krijgt.