‘Mijn kind is het lastige en brutale kind in de klas, en dat doet pijn’

‘Je hoopt nooit dat de juf naar jou toe komt na schooltijd om iets te zeggen over jouw kind. Dat jouw kind brutaal was in de klas en dat hij niet oplette.

Ik kon wel huilen toen het gebeurde.

Ze zei dat mijn zoon niet luisterde naar haar en brutaal kan doen. Dat gebeurt vaker. Het is altijd samen met een ander jongetje uit zijn klas: die twee halen het slechtste in elkaar naar boven. Ik zeg heus niet dat mijn kind heilig is, maar goed, zijn gedrag wordt ontzettend versterkt door dit jongetje. Hij doet agressief als hij uit school komt. Opeens gaat hij slaan en schoppen als hij zijn zin niet krijgt of boos wordt. Ik herken mijn eigen kind minder. Hij zegt ook ‘stomme juf’. Zo is hij helemaal niet. Hij heeft juist zo’n zachte en lieve kant.

Mijn kind is de lastige

Ik hou me maar vast aan dat het een fase is, van een 5-jarige. Dat dit er ook een beetje bij hoort, bij de ontwikkeling. Maar mijn andere zoon doet juist heel lief in zijn klas. Hij heeft ook niet zo’n lastige jongen die hem meetrekt in dat negatieve. Maar ik weet niet goed wat ik moet doen met mijn andere zoon. Hij heeft meer structuur nodig vanuit huis, dat zeker. Daar gaan we aan werken. Hem leren dat hij dat soort lelijke woorden niet mag zeggen tegen een juf – of tegen wie dan ook. We zullen met hem praten over dat als hij boos is, dat hij dat op een andere manier moet uiten dan met een schop of een arm in de lucht. Ik weet gewoon niet waar dit gedrag vandaan komt. Hij heeft het niet op de bso, of bij opa en oma. Ook niet thuis. En als hij met zijn neefjes en nichtjes speelt is het gewoon een heerlijk kind. Met normaal, leuk gedrag. Maar hij zit niet lekker in zijn vel, in de klas. Dat zie ik. Hij wil ook niet zo zijn. Maar de juf meent het; ze kan hem nauwelijks aan. Hij doet niet mee.

Het doet pijn als moeder. Je hoopt dat je kind meegaat in de klassen, er niet buiten valt, vriendjes krijgt. Maar ook dat ze luisteren naar een juf en respect hebben voor gezag. Ik weet niet wat ik moet doen en hoe ik hem kan leren dat dit zo niet langer gaat op school. Ik vind het ook niets voor hem. Ik kan gaan eisen dat dat ene jongetje volgend jaar in een andere klas zit dan mijn zoon? Zou dat een oplossing zijn? Laten we maar hopen dat het een tijdelijke fase is. En dat we hem vanuit huis mee kunnen geven hoe het echt hoort.’