‘Ik mag niet meer mee de school in om mijn kleuter naar haar klas te brengen, is dat normaal?’

14.01.2025 20:16
school klas

‘Nou, sorry, maar mijn dochter zit in groep 1. Ze is net vier jaar geworden en ik mag nu al niet meer mee naar binnen de school in. Ik moet haar op het schoolplein achterlaten en ik mag haar niet meer fijn naar haar klas brengen. Is dat normaal?

Vroeger mocht je toch gewoon een boekje voorlezen in de klas?

“U mag hier afscheid nemen,” zei de conciërge vriendelijk, maar beslist. Blijkbaar mag ik mijn dochter niet meer mee naar binnen brengen. Ze moet zelf naar haar klas lopen. Is dat normaal? vroeg ik me af.

Dit nieuwe beleid lijkt ineens overal te zijn: ouders blijven buiten, kinderen doen het zelf. Maar eerlijk gezegd voelt het onnatuurlijk. Mijn dochter is nog maar vier jaar oud. Ze zit in de eerste weken van haar schoolcarrière, en ineens wordt er van haar verwacht dat ze zelfstandig de weg vindt in een gebouw dat nog compleet nieuw en overweldigend voor haar is. En ik? Ik mag alleen maar toekijken van achter een hek, terwijl ik haar met een brok in mijn keel uitzwaai.

Ik begrijp het heus wel, deels dan. Scholen willen zelfstandigheid bevorderen. Het idee is dat kinderen leren hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Maar is dat niet wat te veel gevraagd van zo’n kleintje? In mijn ogen is het een behoorlijke stap om een kleuter zonder begeleiding naar de klas te laten gaan, zeker in de eerste weken.

Er zijn ook andere overwegingen, zoals veiligheid en rust in de gangen. Ik snap dat scholen soms moeten reguleren om chaos te voorkomen, zeker bij de drukte van ochtenden met tientallen ouders die allemaal naar binnen willen. Maar toch blijft er een stemmetje in mijn hoofd zeggen dat dit niet helemaal klopt. We hebben het over jonge kinderen die vaak nog niet eens hun eigen veters kunnen strikken. Hoe kunnen we van hen verwachten dat ze al zelfstandig naar hun klas lopen, zonder een beetje hulp van hun ouders?

Van de school mag je niet meer in de klas

En dan is er nog het emotionele aspect. Voor veel kinderen (en ouders!) is het afscheid nemen in de klas een belangrijk moment. Het even helpen met het ophangen van de jas, een laatste knuffel, en dan samen een fijne dag wensen. Dat is toch belangrijk? Nu is het, doei, mama is weg.

Ik kan me voorstellen dat sommige ouders dit als een positieve stap zien. Het scheelt tijd, en kinderen leren sneller zelfstandig te zijn. Maar voor mij voelt het als een te snelle overgang. Kinderen hebben tijd nodig om te wennen, om zich veilig en comfortabel te voelen in een nieuwe omgeving. En daar hoort, wat mij betreft, ook de aanwezigheid van ouders bij.

Is het normaal dat ouders niet meer mee naar binnen mogen? Misschien wel, als je kijkt naar hoe veel scholen tegenwoordig werken. Maar of het ook wenselijk is? Dat is een andere vraag. Voor mij blijft het belangrijk om mijn dochter dat kleine beetje extra ondersteuning te geven in de eerste weken, hoe kort die momenten in de klas ook mogen zijn. Want uiteindelijk gaat het niet alleen om zelfstandigheid, maar ook om het gevoel van veiligheid en geborgenheid waarmee een kind aan de dag begint.

Ik hoop dat scholen dit ook blijven zien. Dat ze begrijpen dat ouders niet overbezorgd zijn, maar simpelweg betrokken en liefdevol. En misschien, heel misschien, kunnen we in de toekomst een compromis vinden waarbij zowel zelfstandigheid als ouderlijke aanwezigheid hand in hand kunnen gaan.