‘De juf wil een dyslexietest doen bij mijn zoon, maar is 5 jaar niet veel te jong?’

Toen de juf van mijn zoon laatst aangaf dat ze een dyslexietest wilde doen, was mijn eerste reactie twijfel. Hij is pas vijf jaar oud, dacht ik. Is dat niet veel te jong om al zo’n label te krijgen?

Mijn zoon is een vrolijke, slimme jongen die geniet van spelen en ontdekken. Hij is nieuwsgierig en stelt veel vragen. Maar als het om letters en klanken gaat, lijkt hij minder enthousiast. Thuis merken we dat hij moeite heeft met het uitspreken van sommige letters. Met bepaalde woorden haalt hij de klinkers door elkaar: glijbaan wordt dan glaabijn. Toch had ik dit nooit meteen gelinkt aan dyslexie.

Toen de juf het onderwerp aansneed, voelde ik een mix van emoties. Enerzijds was ik dankbaar dat ze zo oplettend was en mijn zoon wilde helpen. Anderzijds vroeg ik me af of dit niet te vroeg was. Moeten kinderen van vijf niet vooral nog spelenderwijs leren? Moet hij niet gewoon meer tijd krijgen om zich te ontwikkelen?

Ik besloot me te verdiepen in het onderwerp en ontdekte dat vroege signalering juist heel waardevol kan zijn. Experts zeggen dat een vroege diagnose ervoor kan zorgen dat een kind de juiste ondersteuning krijgt voordat het lees- en schrijfonderwijs echt van start gaat. Dit kan helpen om frustratie en faalangst te voorkomen. Bovendien blijkt uit onderzoek dat sommige kenmerken van dyslexie al op jonge leeftijd zichtbaar kunnen zijn, zoals moeite met rijmen, klankherkenning en het onthouden van namen of letters.

Beetje jong voor een dyslexietoets?

Toch bleef de twijfel knagen. Wat als de test onnodige zorgen creëert? Wat als hij simpelweg wat meer tijd nodig heeft? Ik besloot in gesprek te gaan met de juf en mijn zorgen te bespreken. Ze legde uit dat de test geen definitieve diagnose stelt, maar een indicatie geeft of verder onderzoek wenselijk is. Ze benadrukte dat het vooral bedoeld was om te kijken hoe ze mijn zoon het beste kon ondersteunen in zijn ontwikkeling. Dat stelde me gerust. Eigenlijk is ze gewoon heel betrokken bij mijn kleuter.

Uiteindelijk stemde ik in met de test. Als het niets oplevert, weten we dat hij gewoon zijn eigen tempo volgt. Maar als er wél aanwijzingen zijn, dan hebben we tenminste vroegtijdig de mogelijkheid om hem de juiste begeleiding te geven. Want uiteindelijk wil ik maar één ding: dat mijn zoon zich gelukkig voelt en met vertrouwen de wereld van taal en lezen kan ontdekken.