Is het raar dat mijn 9-jarige zoon nog elke nacht tussen ons in slaapt?
Sommige kinderen slapen het liefst in hun eigen bed, maar andere kinderen liggen liever naast mama en papa. Zo ook de 9-jarige zoon van Kate: hij slaapt het liefst naast haar.
En dat laat ze toe: hij slaapt elke nacht bij haar en haar man in bed. Al bijna 10 jaar, dus.
‘Ik laat mijn 9-jarige zoon – en mijn 6-jarige zoon ook trouwens – bij ons in bed slapen. We zijn niet opzettelijk begonnen met samen slapen, en wat we doen is hoe dan ook niet echt samen slapen, maar dat is waar het op neerkomt. Voor alle duidelijkheid, mijn beide kinderen hebben hun eigen, zeer comfortabele bedden in hun eigen kamer. Maar toen ze jonger waren vonden ze gewoon hun weg naar ons bed: zo ging het toen ze peuters waren en dat hield niet op.’
‘Eerlijk gezegd maak ik me minder zorgen om mijn 6-jarige. Hij gaat makkelijk in zijn eigen bed slapen en komt bij ons op de kamer als hij midden in de nacht wakker wordt na een nachtmerrie. Hij valt meteen weer in slaap, maar niet voordat hij zich tegen een van ons aan nestelt. Het is gezellig en gemakkelijk.
Zoon slaapt dan het lekkerst
Mijn 9-jarige daarentegen is de afgelopen twee jaar in feite naar onze slaapkamer verhuisd. De pandemie heeft niets goeds gedaan voor zijn angst; hij houdt van zijn bed, hij houdt van zijn kamer, maar goed slapen kan hij er niet. Mijn knul vindt gewoon veel comfort als hij een bed met ons deelt. Hij gaat graag in ons bed slapen en gebruikt mijn zijden kussensloop vaker dan ik. Hij heeft ons ’s nachts meer nodig dan zijn broer.
Natuurlijk heb ik al jaren niet goed geslapen, maar ik heb sowieso niet echt goed geslapen sinds ik 10 jaar geleden zwanger was, dus wat maakt het uit? En ja ik weet het, mijn rug is in allerlei richtingen verwrongen als ik wakker word, meestal om ruimte te maken voor mijn lange bijna-puber-kind. Natuurlijk, ik merk dat ik sommige nachten half uit het bed val. Natuurlijk weet ik dat hij bij ons ligt omdat hij zoveel van zichzelf vraagt overdag, omdat hij faalangstig is. Die behoefte om dichtbij ons te liggen komt ergens vandaan. Maar overdag is hij stoer en wil hij geen knuffels en kusjes van mama. In de auto op vakantie zet hij zijn eigen oortjes op met muziek, en wil hij niet meer met ons zingen.
Geniet er van
En dus laat ik het maar. Ik weet ook maar al te goed dat dit de momenten zijn die ik me zal herinneren, ook al ben ik te wazig om me veel van deze dagen echt te herinneren. De waarheid is dat als hij slaapt, hij er zo schattig uitziet zoals hij deed toen hij twee, vier en zeven was. Ik geniet elke avond van de kleine flashbacks, de tripjes door het geheugen naar de jongere jaren. Hij lijkt in de nacht weer even op die liefste oudste baby. Ik vind het heerlijk om naast hem wakker te worden en zal het zo lang laten duren als hij het nodig heeft. Wat iedereen er ook van mag vinden: is het raar dat hij 9 jaar is en nog bij mama geplakt ligt? Jammer dan.’
