‘Mijn vriendin legt de kinderen in bed en gaat boodschappen doen, met de babyfoon mee’

30.07.2025 14:06

‘We zijn al jaren vriendinnen. We hebben veel gemeen, ook als moeder. We kennen elkaars kinderen, vieren elkaars verjaardagen, appen elkaar op moeilijke dagen. Maar laatst deed ze iets waar ik even stil van werd.

Ze legde haar kinderen in bed – en ging toen boodschappen doen. Met de babyfoon mee in haar jaszak. Wat moet ik daar nou van vinden?

We zaten aan de koffie toen ze het nonchalant zei.
“Ik ga straks even snel naar de supermarkt als ze slapen. Gewoon even snel. Ik neem de babyfoon wel mee, hoor.”
Ik dacht dat ik haar verkeerd begreep. Maar nee. Ze deed het vaker. Even naar de winkel, vijf minuten fietsen, kinderen boven in bed, babyfoon in de jas, mobiel op vol volume.

En ineens zat ik daar. Met mijn koffie. Te knikken, want ja, ze is alleenstaand, dus het is ook lastig allemaal. Te glimlachen. Maar vanbinnen dacht ik: écht?

Ik weet dat we allemaal dingen doen die een ander misschien net iets anders zou aanpakken. En ik wil geen bemoeial zijn. Maar als ik eerlijk ben… ik zou dit dus nooit doen.

Zelfs niet als de supermarkt om de hoek is. Zelfs niet als het ‘maar vijf minuten’ is. Zelfs niet als de kinderen net in slaap zijn gevallen.

Ik bedoel… wat als?
Wat als één van de kinderen wakker wordt en in paniek raakt?
Wat als er brand uitbreekt?
Wat als er iets gebeurt onderweg?

Ja, ik weet het. De kans is klein. Maar dat is altijd zo met risico’s. Tot het wél gebeurt… Toch? Zo gaat het toch altijd? Je denkt altijd dat het veilig is.

Ze bedoelt het niet slecht. Ze is een geweldige moeder. Zorgzaam, lief, betrokken. Maar ook: praktisch. Nuchter. En soms gewoon even toe aan een momentje lucht. “Ik laat ze niet alleen, ik hou ze in de gaten via de babyfoon,” zei ze.
En ja, de babyfoon heeft camera en geluid. En ja, de winkel is letterlijk 4 minuten verderop.

Toch voelt het voor mij niet goed. Niet omdat ik haar veroordeel – maar omdat ik zelf niet met dat risico zou kunnen leven. Dus ik zeg maar niets, maar ik vind er wel wat van.’