‘Ik kreeg een sneer van de meester omdat ik mijn kind een pakje drinken meegeef naar school’

Ik stond er niet eens bij stil toen ik die ochtend het lunchtrommeltje van mijn zoon vulde. Een boterham met kaas, een appel, en – jawel – een pakje drinken. Gewoon zo’n klein pakje appelsap, niks bijzonders. Maar toen ik hem die middag ophaalde, kreeg ik een opgetrokken wenkbrauw van de meester.

“Volgende keer misschien gewoon water meegeven, hè,” zei hij met zo’n toon die tegelijk vriendelijk en afkeurend is. “We proberen de kinderen een beetje bewust te maken van gezonde keuzes.”

Ik stond even met mijn mond vol tanden. Bewust maken van gezonde keuzes? Het klonk alsof ik mijn kind Red Bull en een frikandelbroodje had meegegeven. Het ging om één pakje sap. Alsof ik dit elke dag doe. Welnee, ik weet prima hoe het werkt, gewoon water mee in een drinkbeker.

Onderweg naar huis kookte ik langzaam van binnen. Sinds wanneer is een pakje appelsap een soort opvoedkundige zonde? Ik begrijp het heus wel — suiker, tandbederf, gezondheid, al die dingen. Maar soms wil je gewoon dat je kind iets lekkers heeft bij de lunch. Iets wat een schooldag net wat vrolijker maakt. En het was echt een uitzondering…

De meester was pissig

Het is niet dat ik mijn zoon thuis volstop met zoetigheid. Hij krijgt genoeg groente, hij drinkt water, en hij weet prima wat gezond eten is. Maar op school lijkt het soms alsof er een geheime voedselpolitie rondloopt. Alsof één druivensapje het begin van een glijbaan naar obesitas is.

Wat me vooral stoorde, was de toon. Die sneer. Alsof ik een luie ouder was die niet beter wist. Geen vraag, geen gesprek, gewoon een oordeel. Terwijl ik daar juist stond, met mijn herbruikbare broodtrommel en zorgvuldig geschild fruit — volledig in de categorie “goed bezig”. Alleen dat pakje… dat was kennelijk de zonde.

Thuis vroeg mijn zoon: “Mama, mag ik morgen weer appelsap mee?”
Ik aarzelde even. En toen dacht ik: ja, waarom eigenlijk niet?

Misschien moet de meester ook eens leren dat een kind meer nodig heeft dan water alleen. Af en toe iets lekkers — dat is óók gezond. Voor het humeur, en voor de moeder die ’s ochtends al genoeg ballen in de lucht houdt.