‘Mijn kinderen mogen maar 1x hun schoen zetten. Ik vind het genoeg’
‘Mijn kinderen mogen maar één keer hun schoen zetten. Ik vind het genoeg. En ja, ik weet dat sommige gezinnen het elke avond doen, of meerdere keren per week. Maar voor mij werkt dat simpelweg niet — en eerlijk gezegd: voor mijn kinderen ook niet.
Toen ze nog klein waren, probeerde ik het een paar keer vaker toe te laten. Het was tenslotte gezellig, zo’n schoen bij de kachel, een liedje erbij, het verwachtingsvolle gezichtje de volgende ochtend. Maar al snel merkte ik dat de spanning te groot werd. Elke dag vroegen ze: “Mag ik mijn schoen wéér zetten? Komt Sinterklaas vannacht? Wat krijg ik dan?” De dagen draaiden alleen nog maar om cadeautjes, verwachtingen en teleurstellingen.
En ik vind het gewoon te duur worden. Dan ben ik zo 500 euro kwijt aan alles rond Sint.
Ik voelde dat de sfeer veranderde. In plaats van warmte en gezelligheid werd december een soort aftelwedstrijd naar nóg meer. En ergens begon het bij mij te wringen. Waarom zou Sinterklaas eigenlijk elke avond langskomen?
Waar bleef de magie als het vanzelfsprekend werd?
Dus besloot ik het anders te doen. Eén keer. Eén moment. Eén avond waarop we het echt vieren. Dan zetten ze hun schoen, zingen we liedjes, leggen we er een wortel in voor het paard, en genieten we van het ritueel. En de volgende ochtend is het speciaal. Eerlijk waar — heel speciaal. Juist omdat het niet zo vaak gebeurt.
Maar één keer schoen zetten
En weet je? Het werkt. Er is minder onrust, minder druk, minder gezeur. Ze zijn niet de hele week bezig met “wanneer weer?”, maar puur met dát ene moment. Het maakt het overzichtelijk, duidelijk en vooral: rustig.
Soms krijg ik opmerkingen van anderen: dat ik te streng ben, te nuchter, te praktisch. Maar ik weet wat er bij ons past. Ik weet wat mijn kinderen aankunnen en wat mij helpt om de feestmaand leuk te houden. En daarin kies ik voor structuur en eenvoud.
Voor minder spanning en meer gezelligheid.
Mijn kinderen mogen dus maar één keer hun schoen zetten. En dat is genoeg hoor, meer dan genoeg zelfs.
Want het draait voor mij niet om de hoeveelheid cadeaus, maar om het plezier dat erover blijft wanneer je december niet vult met verwachtingen, maar met momenten die écht tellen.
