‘Ik kan maar niet begrijpen dat mijn vriendin haar kinderen vijf dagen per week naar de crèche en bso brengt’

‘Ja natuurlijk moet het je eigen keuze zijn, ik weet het. Ik zeg er ook niets over. Maar stiekem begrijp ik niet dat mijn vriendin haar kinderen vijf dagen per week naar de crèche en bso brengt. Om te werken, oké. Maar financieel gezien zou ze het prima met een dagje minder redden.

Ik vraag me af of mijn vriendin zich schuldig voelt. Misschien probeert ze het wel perfect te doen: carrière, gezin, persoonlijke groei – alles tegelijk. En wie ben ik om daarover te oordelen? Ze werkt hard. Maar ze wilde toch ook ooit moeder worden?

Kijk, misschien is het gewoon niet zo erg als ik denk. Haar kinderen hebben het goed op de bso en op de kinderopvang, en ze zijn heel sociaal. Tja, ze zijn ook veel met andere kinderen samen en met veel juffen. Maar dan nog. Je wilt toch niet zoveel dagen per week alles missen van je kinderen? Je bent dan elke week minder dagen mét je kinderen samen dan zonder… Dat lijkt me toch best ingewikkeld. Zouden ze hun moeder missen, of die band met haar missen? Of als ze niet beter weten, is dit prima voor deze kinderen?

Het zijn mijn vriendin haar kinderen

Ik kan niet met zekerheid zeggen wat het beste is. Elk kind is anders, en wat voor het ene gezin werkt, hoeft niet voor het andere te werken. Misschien genieten haar kinderen wel enorm van de crèche en alle spelletjes en vriendjes daar. Misschien is het voor hen een vertrouwde, leuke omgeving. Het is makkelijk om vanuit mijn eigen perspectief te oordelen, maar als ik eerlijk ben, weet ik niet hoe ik zou handelen in haar situatie. Ze is gewoon gek op haar baan en ze zegt dat ze niet anders kan, omdat een hoge sales-functie niet kan voor minder dan 40 uur per week. En is ook echt als laatste op de bso en opvang, om half 7 ’s avonds. Ja, ik moet er niet aan denken… Die arme kleintjes. WAar is hun warmte thuis doordeweeks? Het is thuis komen en gelijk bad en bed…

Ik werk drie dagen per week, en ben ook nog eens die middagen uit school dan thuis voor mijn kinderen. Dus eigenlijk werk ik drie halve dagen per week. Voor het geld hoeft het bij ons niet, dus dat is ook wel makkelijk praten. Dat weet ik. Maar toch hoop ik gewoon dat mijn vriendin later geen spijt heeft van haar keuzes nu. Natuurlijk mogen vrouwen werken en aan hun eigen inkomen denken. Graag zelfs. I love zelfstandige vrouwen. Maar dat kan toch ook weer als je kinderen iets ouder zijn? En moet dat per se vijf dagen in de week als je moeder bent geworden? Je kinderen zijn zo kort klein… Zo kort hebben ze vooral hun mama en papa nodig…. Het zijn mijn vriendin haar kinderen, ik weet het… En ik hou wijs mijn mond. Maar toch vind ik het eigenlijk zielig en niet kunnen.’