‘Mijn nichtje heeft een overdreven naam voor verwende meisjes, en zo gedraagt ze zich dus ook’

‘Mijn nichtje is heel verwend, als ik eerlijk ben. Ze krijgt veel te veel cadeaus en dan is ze pas zes jaar. Eigenlijk krijgt ze met alles haar zin: dan wil ze weer een ijsje of een koekje, en dat mag altijd. Het erge is wel dat ze haar ook een verwende naam hebben gegeven. 

En ja, nu gedraagt ze zich ook zo. Ze heet namelijk Mabel-Sophie. Wat een kakkerige prinsessennaam, dacht ik toen ze werd geboren. Ik wende er wel aan, hoor. En het is een schattig meisje om te zien. Maar nu ze ouder wordt vind ik haar vervelend worden.

Want prinses Mabel zeurt om alles en mag dan ook alles van haar ouders. Die hebben gewoon te weinig grenzen gesteld voor hun dochter. Mijn broer is een lieverd, maar geen strenge vader. En mijn schoonzus is al helemaal soft. Ze is enig kind en ja, dat werkt in haar voordeel. Mabel-Sophie loopt in de duurste kleding, krijgt dure cadeaus en alles wat ze wil eten krijgt ze binnen een minuut. Er bestaat geen ‘nee’ in haar wereld. Ik weet gewoon soms niet wat ik zie als tante.

Wat een verwende meid

Mijn zoons zijn een stuk minder verwend, dat weet ik zeker. Ook wij hebben geld genoeg, maar kom op: een kind moet leren wat rijk zijn is. Als in: ze moeten dingen ook soms verdienen en niet elke Pokemonkaart of Ajax-bal gelijk krijgen. Daar worden ze ontwikkeld en normaal van, vind ik. Als je kind alles maar krijgt, wat leer je ze dan? Dat geld niet uitmaakt? Dat ze met niemand anders rekening hoeven te houden? Mijn zoons leren over normen en waarden en dat geluk niet zomaar te koop is. Want het draait helemaal niet om het merkje op je shirt.

Mijn nichtje is een ware prinses in de familie en ze komt er makkelijk mee weg omdat ze zo schattig is. Iedereen loopt met haar weg, zeg maar. Maar Mabeltje krijgt Ralph Lauren aan, heeft gouden sieraden en heeft zeventien Barbies en pony’s want ja, dat wil ze nu eenmaal. Met haar jurkjes en strikjes en weet ik het, vind iedereen het maar zoet en lief. Maar ik ben er stiekem wel klaar mee. Dat piepstemmetje met haar zeur. Mag ik dit, mag ik dat. Ze hoort nooit dat iets niet mag. Nee, wat mij betreft mag ze een stuk strenger worden opgevoed. Maar ja, ga dat maar eens eerlijk zeggen in de familie.’