‘Hoe kan mijn moeder onze gekozen babynaam voor onze zoon zo afkraken?’

‘Stiekem wilde ik het mijn moeder gelijk vertellen, mijn gekozen babynaam voor onze baby. En dus vertelde ik mijn moeder de naam van onze ongeboren zoon. Had ik het maar nooit gedaan, merk ik nu. Want hoe kon ze die naam zo afkraken?

Wij waren er helemaal over uit. Maar mijn moeder vindt het niets. Zonder enige aarzeling liet ze weten dat ze de naam niet mooi vond, en nog erger: ze maakte duidelijk dat ze teleurgesteld was in onze keuze.

Hij is nog niet geboren, dus blijkbaar voelde ze dan dat ze het nu nog wel kon zeggen? Zo van: maak deze fout niet? We willen onze jongen namelijk graag Lio noemen. Mijn moeder vond het ‘wel wat hip‘, zei ze. En toen zei ze: ‘Ik zou toch nog even verder denken of dit een naam voor zijn hele leven is. Het was duidelijk wat ze vond.

Eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet helemaal hoe ik ermee om moet gaan. Haar kritiek kwam keihard aan, vooral omdat ik zoveel waarde hecht aan haar mening. Ik had echt gehoopt dat ze zou begrijpen waarom de naam ons zo dierbaar is. In plaats daarvan begon ze op een directe en soms bijna pijnlijke manier uit te leggen waarom ze de naam “helemaal niets” vond.

Waarom doet het zoveel pijn?

Ik denk dat het vooral zo moeilijk is omdat een babynaam heel persoonlijk is. We hebben niet zomaar een naam gekozen; we hebben er wekenlang over gepraat, gezocht naar iets dat echt bij ons past en ook betekenisvol is. Het voelt alsof haar afwijzing niet alleen de naam afkeurt, maar ook ons en onze keuzes. Daarnaast heb ik het gevoel dat het de vreugde rond de komst van ons kindje een beetje dempt. Dat stukje van mij dat wilde dat ze enthousiast zou zijn, voelt nu vooral teleurgesteld en gekwetst. Het blijft mijn moeder en haar mening vind ik heel belangrijk. Ik dacht dat we samen zouden juichen om de naam. Maar nee. Nu staat het juist tussen ons in.

Misschien is het een generatieverschil. Ik denk dat mijn moeder andere associaties heeft met namen dan ik. Waar voor mij een naam modern en stijlvol klinkt, klinkt het voor haar misschien vreemd of ongebruikelijk. Grootouders hebben vaak hun eigen voorkeuren, gebaseerd op namen uit hun tijd. Dus zij vindt iets leuk zoals Gijs, Wouter of Stijn. Maar niet iets moderns als Lio.

Dit vindt mijn moeder van de naam van mijn zoon

Ik ben gaan beseffen dat, hoewel haar mening belangrijk voor me is, de naam uiteindelijk een keuze van mijn partner en mij moet blijven. Dit is ons kind en onze beslissing. Hoewel ik haar gevoelens respecteer, is het ook aan ons om onze eigen grenzen te stellen en haar duidelijk te maken dat haar mening onze liefde voor de naam niet verandert.

Misschien zal ze de naam met de tijd leren waarderen, vooral wanneer ze ziet hoeveel deze voor ons betekent. Of misschien zal ze de naam gewoon nooit mooi vinden, en dat moet ik ook leren accepteren. Het belangrijkste is dat mijn partner en ik volledig achter onze keuze blijven staan. Uiteindelijk zal haar liefde voor haar kleinzoon het enige zijn wat telt. Ik weet zeker dat ze een leuke oma wordt. Maar ja, die naam… Lio.

Natuurlijk zit ik nu wel een beetje in twijfel. Wat als nog meer mensen zo reageren op onze naam? We hebben voor nu nog geen andere opties, maar het zit me toch niet lekker. Dat lijkt me logisch.’