‘Mijn dochter zit zichzelf vaak tegen dingen aan te wrijven, hoe laat ik haar hiermee stoppen?’

‘Het is een lastig verhaal, want tja, die hele ontwikkeling daar beneden, hoe leg je dat aan je kinderen uit? Mijn dochter is negen jaar en begint het nu allemaal te ontdekken.

Ze vindt het een fijn gevoel geven als ze ergens tegenaan wrijft. Ja, met haar poes, dus. En dat is heel ongemakkelijk voor iedereen die het ziet.

Voor mij als moeder ook. Ik leg haar uit dat je dit alleen in je slaapkamer doet, dat dit iets van jezelf is. Dat het niet hoort dat je het zomaar in de woonkamer doet. Ik begrijp dat het erbij hoort, maar dit deel van het ouderschap vind ik moeilijk. Want ik wil haar ook niet bang maken voor dit soort fijne gevoelens, zeg maar. Het is ook gewoon de natuur dat ze dit nu leert, hoe prettig het daar kan voelen als je eraan zit.

Maar kom op… Hoe ongemakkelijk is dit. Ik wist niet wat ik meemaakte toen ik het voor het eerst zag. En ik blijf het uitleggen aan haar, maar het komt niet echt binnen, want zonder dat ze het doorheeft zit ze weer op de bank met haar hand in haar broek.

Dus jeetje, toch… Het is ontzettend genant als je kind dit doet. Laatst gebeurde het ook toen er een vriendin op bezoek was met haar kinderen. Ze deed het vlug in een hoekje, maar ik zag het toch en stopte haar. Mijn vriendin had het niet zo door, maar ik voelde de schaamte wel. Alsof mijn kind even door een fase gaat, maar hoe begeleid ik haar hierin? En hoe maak ik duidelijk dat dit echt niet zomaar overal kan? Pfff, moeder zijn, er komt soms heel wat bij kijken…’