Ja, ik heb gekozen voor een ontzettend ouderwetse en niet hippe meisjesnaam voor mijn dochter’

Toen ik zwanger was, kwamen de lijstjes met populaire babynamen vanzelf mijn kant op. Ik zag rijen vol met trendy namen: Liva, Noor, Elin, Yara… stuk voor stuk hip, kort en modern. En eerlijk gezegd: ze deden me weinig. Ik wilde iets anders. Iets dat niet per se op het schoolplein voorkomt en wat ook over drie jaar weer uit de mode is. 

En dus koos ik voor iets tijdloos: Linda.

Ja, ik weet het: Linda klinkt voor velen ouderwets. Voor sommigen zelfs saai. Het is een naam die je misschien eerder bij je tante of buurvrouw verwacht dan bij een pasgeboren meisje. En toch voelde het voor mij meteen goed. Ik ben een alleenstaande moeder en mocht het dus lekker zelf bedenken. Deze naam voelt voor mij prachtig.

Waarom? Omdat ik het belangrijker vond dat mijn dochter een warme, vertrouwde en tijdloze naam kreeg dan dat ik me liet leiden door trends. Linda is een naam die zacht klinkt, makkelijk uit te spreken is en in vrijwel elke generatie bekend is. Geen moeilijke spelling, geen twijfel over de uitspraak, geen modieus hapsnap-gevoel. Gewoon Linda.

Natuurlijk kreeg ik reacties. “Oh, wat ouderwets!” zei iemand. Een ander vroeg voorzichtig of ik die naam misschien koos omdat het een familienaam was (dat is niet zo). Maar ik merkte dat die reacties me eigenlijk niets deden. Sterker nog: ik voelde me er alleen maar zekerder door. Want ik had juist níet de behoefte om origineel te doen of om mee te gaan in wat hip is.

Nu mijn dochter een peuter is, merk ik dat de naam haar helemaal past. Ze ís gewoon Linda: vrolijk, lief en eigenwijs. En ineens voelt die zogenaamd ouderwetse naam allesbehalve suf. Misschien is het juist krachtig om tegen de trend in te kiezen en je hart te volgen.

Dus ja, mijn dochter heet Linda. Niet hip, niet bijzonder, niet exotisch. Maar voor mij de mooiste naam die er bestaat. Want ze is mijn dochter.’