‘Is het raar als mijn ouders drie keer in de week op onze baby passen?’

Ik dacht altijd dat ik het wel wist: als ik ooit een kind zou krijgen, dan zou ik alles zelf doen. Zelf opvoeden, zelf verzorgen, zelf de balans vinden tussen werk en baby. Tot ik écht een kind kreeg — en ineens midden in het logistieke circus belandde dat ‘ouderschap’ heet.

En toen kwamen mijn ouders met hun voorstel: “We willen wel oppassen. Echt hoor, geen probleem. Drie dagen in de week kunnen we wel.”

Drie dagen. Per week. Op onze baby.

Eerst voelde het als een cadeautje. Geen lange wachtlijsten voor de opvang, geen torenhoge facturen. Mijn ouders wonen dichtbij, ze zijn fit, dol op hun kleinkind, en mijn baby lacht elke keer als ze opa en oma ziet. Wat wil je nog meer?

Maar toch knaagde er iets.

Moet ik me hier schuldig over voelen?

Ik merkte dat ik me begon af te vragen: is dit raar? Te veel? Maak ik misbruik van hun goedheid? Zijn wij de enigen die zo vaak een beroep doen op opa en oma?

Als ik het aan anderen vertelde, kreeg ik gemengde reacties. De één zei: “Wauw, wat een geluk! Geniet ervan!” De ander trok haar wenkbrauwen op: “Drie keer per week? Poeh… dat is wel heftig voor je ouders, toch?”

En eerlijk? Ik wist het zelf ook niet meer. Aan de ene kant voelde ik me bevoorrecht. Aan de andere kant voelde ik me bezwaard. Alsof ik iets vroeg wat eigenlijk niet hoorde.

Maar dit is ónze manier

Tot ik er op een dag gewoon met mijn ouders over praatte. En hun antwoord was simpel: “Wij vinden het heerlijk. Dit is geen ‘opoffering’, dit is onze tijd met onze kleindochter. Jij doet niks raars.”

Ze zien haar opgroeien, zijn betrokken, en voelen zich belangrijk. En ja, natuurlijk zijn er ook dagen dat het wat druk is of vermoeiend. Maar dan zeggen ze dat ook gewoon. We overleggen, we passen aan. Het is geen star schema, het is een samenwerking.

Ouderschap is geen solo-actie

Wat ik heb geleerd: het is oké om hulp te accepteren. Ook als dat vaker is dan ‘gemiddeld’. Ouderschap hoef je niet in je eentje te dragen, zeker niet als er mensen zijn die het oprecht willen dragen, samen met jou.

Dus, is het raar als mijn ouders drie keer per week op onze baby passen?

Nee. Het is bijzonder. Het is liefde in actie. En zolang iedereen zich er goed bij voelt, is het precies goed zoals het is. Toch?