‘Ik vind het belachelijk dat mijn nichtje dezelfde naam heeft gekregen als onze kat van vroeger’

‘Ik wist niet goed of ik moest lachen of huilen toen ik het hoorde. Mijn broer is vader geworden, geweldig nieuws natuurlijk! Iedereen in de familie was dolenthousiast. Tot ik de naam hoorde. Ze heet Luna.

Luna.
Dezelfde naam als onze kat van vroeger.

En niet zomaar een kat. Nee, dé Luna, onze lieve poes, het kleine, koppige beestje dat ooit de kerstboom omgooide, altijd op mijn bed sliep en dat mijn broer als kind “zijn beste vriend” noemde. We hebben dat dier twintig jaar geleden nog met tranen in onze ogen begraven in de tuin van ons ouderlijk huis. En nu… nu heet zijn dochter dus ook zo.

Ik vind dat eerlijk gezegd belachelijk.

Natuurlijk, Luna is een mooie naam. Klinkt zacht, een beetje dromerig, en het betekent ook nog eens ‘maan’. Helemaal hip tegenwoordig. Maar kom op, van alle namen die er bestaan, kies je precies de naam van onze oude kat? Ik dacht eerst dat het een grap was. Maar nee hoor, hij zei het met een trots gezicht: “We vonden Luna altijd al zo’n lieve naam.”

Ik kon het niet laten om te antwoorden: “Ja, dat vond je toen ook al, toen ze nog lag te spinnen.” Hij lachte erom, maar ik meende het half.

Misschien ben ik te sentimenteel. Misschien maakt het me gewoon ongemakkelijk dat ik nu een baby in mijn armen houd en alleen maar denk: ‘Je hebt dezelfde naam als iets dat ooit een muis in de woonkamer legde.’
Het haalt de glans er een beetje af, hoe mooi de naam ook is.

En toch — ergens is het ook wel typisch mijn broer. Hij leeft in het moment, denkt niet aan zulke details, kiest wat goed voelt. En eerlijk is eerlijk: zijn dochter past bij die naam. Ze is zacht, rustig, kijkt met van die grote ogen die je meteen iets laten voelen.
Misschien heeft hij onbewust precies de juiste naam gekozen — niet omdat het onze kat was, maar omdat dat gevoel van warmte en zachtheid bij hem altijd met “Luna” verbonden is gebleven.

Dus ja, ik vind het nog steeds een beetje belachelijk. Al is het wel een schattige naam, hoor. Maar ik denk toch nog even terug aan ons huisdier van vroeger…’