‘Ik geef zo 1000 euro per kind uit aan de Sinterklaas-tijd, is dat overdreven?’

Ik zeg het maar meteen, zonder omwegen: ik geef ongeveer duizend euro per kind uit aan de hele Sinterklaastijd.

En ja, ik weet dat sommige ouders me nu voor gek verklaren.

Maar het is niet impulsief, niet overdreven verwend en zeker niet iets waar ik me voor schaam. Het is gewoon hoe onze Sinterklaastraditie eruitziet — met twee families, twee keer pakjesavond, een huis vol spanning én vier keer de schoenen die gezet mogen worden.

Twee families, twee pakjesavonden

Wij vieren Sinterklaas elk jaar twee keer: één keer met mijn familie, één keer met die van mijn partner. En eerlijk? Ik vind het heerlijk.
Twee avonden vol spanning, blije gezichten, nepnorenspellen, flauwe gedichten en veel te veel pepernoten.

Maar het betekent ook: dubbele cadeautjes.
En ik wil niet dat mijn kinderen op de ene avond overladen worden en op de andere avond met een boekje en een chocolaadje zitten. Dus ik trek de lijn overal gelijk.

Vier keer de schoen zetten

Bij ons mogen ze vier keer de schoen zetten in de weken ervoor. Voor elke keer leg ik iets kleins klaar — soms iets van een paar euro, soms iets van een tientje. En dan lekker snoepgoed erbij. Maar ook dat telt op.

En toch: het zijn juist die kleine momenten waar ik het meest van geniet. Het gegiechel voor het slapengaan, het gescharrel beneden in de vroege ochtend, de roep: “Híj is geweest!” Dat zou ik voor geen goud willen missen.

Liever iets groots waar ze lang mee spelen

Maar het grootste deel van dat bedrag gaat niet naar prullaria. Ik houd niet van cadeautjes die na drie dagen in een hoek verdwijnen.

Ik geef liever één groot, mooi, duurzaam cadeau waar ze maanden — soms jaren — plezier van hebben. Een treinbaan die steeds kan worden uitgebreid. Een stevige step. Een echt goed stuk speelgoed, geen wegwerprolling. Iets dat blijft, zoals een gameboy voor mijn zoon of een groot Barbiehuis voor mijn dochter. Dat kost echt al een paar honderd euro per groot cadeau. 
Maar het is wel iets dat kwaliteit heeft en lang meegaat. En ja, dat kost geld.

Maar ik zie het als investeren in herinneringen.

Want later herinneren ze zich niet dat het duur was. Ze herinneren zich de spanning, de avonden samen, het spelen met iets dat écht mooi was.

“Duizend euro? Dat is toch belachelijk?”

Dat hoor ik soms. Maar het is mijn geld, mijn keuze, mijn gezin.

Sommige mensen gaan een weekend weg, boeken een fotoshoot, of geven geld uit aan merkkleding.
Ik geef het uit aan Sinterklaas, omdat dat hier thuis een soort magie is.
Een periode die ons verbindt, die de weken donker maar warm maakt, die de kinderen later hopelijk met een glimlach zullen herinneren.

Het gaat me niet om kopen om het kopen.
Het gaat me om die ene periode per jaar die voor mijn gezin pure gezelligheid is.
Een tijd waarin we samen lachen, samen zingen, samen rond de zak met cadeautjes zitten.

En als dat me duizend euro per kind kost?
Dan is dat het voor mij meer dan waard.