‘Ik heb een gekke gewoonte, maar ik bijt graag op de nagels van mijn kinderen’

‘Ja ik weet het, het klinkt ook gek, maar ja. Ik ben zelf een nagelbijter en nu ik kindjes heb, vind ik het heerlijk om ook op hun vingertjes te knabbelen. Of gewoon te pulken als hun nagels iets te lang worden. 

En ach, het is best onschuldig hoor. Want hun nagels en handen zien er keurig verzorgd uit.

Het is alleen zo dat als hun nagels te lang worden, ik er niet vanaf kan blijven en dan ga ik pulken. Ook bij hun teentjes. Ik heb met mijn kinderen van 4 en 6 jaar nog nooit een nagelschaartje nodig gehad. Het enige jammere vind ik dat ze ook zien dat ik het doe, en mijn zoon mijn gedrag al een beetje overneemt. Kinderen leren vaak door te observeren en na te bootsen wat ze volwassenen om hen heen zien doen. Als een ouder regelmatig nagels bijt, kan een kind dit gedrag overnemen zonder zich volledig bewust te zijn van de gewoonte. En dat zie ik dus gebeuren bij mijn kind.

Maar weet je, ik vertel het ook aan niemand. Even snel de nagels doen van mijn kindjes en klaar. Het is ons dingetje, maar misschien is het wel een beetje een gekke gewoonte of een aparte tik. Het is een verslaving, misschien. Maar je bent zo verbonden met je kinderen en hun lieve kleine handen en voeten, dat je er zonder moeite aan zit. Het voelt ook vertrouwd en niet gek. Toch weet ik niet wat anderen er van zouden vinden als ik het zou opbiechten dat ik dit doe.’