‘Ik denk dat mijn kind hoogbegaafd is, en nee, dat is niet leuk’

16.01.2025 19:40
kind hoogbegaafd

‘Oh wat heerlijk, een slim kind! Die kan zo naar het gymnasium! Maar zo simpel ligt het niet als je denkt dat je kind hoogbegaafd is. Het is niet alleen maar ‘leuk’.

Wanneer je als ouder vermoedt dat je kind hoogbegaafd is, denken veel mensen dat dat een zegen is. Het beeld van een kind dat moeiteloos hoge cijfers haalt, met een toekomst vol mogelijkheden, klinkt geweldig, toch? Maar de realiteit is vaak een stuk ingewikkelder. Hoogbegaafdheid is niet alleen een kwestie van slim zijn; het brengt een hele reeks uitdagingen met zich mee die ik nooit had verwacht.
Bij mijn kind begon het al vroeg. Hij liep voor op zijn leeftijdsgenootjes, las vloeiend toen andere kinderen nog met blokken speelden, en stelde vragen waar ik soms geen antwoord op had. In het begin vond ik het vooral bijzonder. Wie wil er nu niet een slim kind? Maar naarmate de tijd verstreek, begon ik te merken dat het niet zo rooskleurig was als het leek.

Verveling en frustratie

Op school werd al snel duidelijk dat mijn kind zich verveelde. De lesstof was in groep 3 al veel te eenvoudig, en hij haalde zijn schouders op bij opdrachten die voor andere kinderen uitdagend waren. Wat eerst nieuwsgierigheid en enthousiasme was, veranderde in frustratie en verveling. Hij begon zich terug te trekken, verloor interesse in school, en werd soms zelfs boos. “Waarom moet ik dit doen? Ik weet het al!” riep hij vaak.

De leraren deden hun best, maar wisten ook niet altijd hoe ze met hem om moesten gaan. Differentiatie is mooi op papier, maar in een volle klas is het moeilijk om individuele aandacht te geven aan één kind dat zoveel meer uitdaging nodig heeft. Ik voelde me machteloos, want hoe kon ik hem helpen als zelfs de professionals het niet wisten?

Sociaal-emotionele uitdagingen

Hoogbegaafdheid gaat niet alleen over intellectuele capaciteiten. Het heeft ook een enorme impact op de sociale en emotionele ontwikkeling. Mijn kind voelde zich vaak anders, begreep de interesses van zijn leeftijdsgenootjes niet, en had moeite om aansluiting te vinden. Hij dacht en voelde diep, soms te diep voor zijn eigen leeftijd. Dat maakte hem kwetsbaar voor gevoelens van eenzaamheid en onbegrip.

De hoge verwachtingen die hij van zichzelf had, zorgden voor een constante druk. Als iets niet meteen perfect ging, raakte hij snel gefrustreerd. Hij had moeite met falen, iets wat hij niet gewend was, en dat maakte hem soms angstig om nieuwe dingen te proberen.

Als ouder balanceer ik constant tussen het bieden van voldoende uitdaging en het zorgen voor rust en stabiliteit. Het is een zoektocht naar de juiste school, de juiste begeleiding, en manieren om hem te ondersteunen zonder hem te overweldigen. Soms voel ik me schuldig dat ik het niet altijd goed weet te doen. Maar ik probeer te onthouden dat ik mijn best doe, net als hij.

Waarom het niet altijd leuk is als je kind hoogbegaafd is

Hoogbegaafdheid wordt vaak gezien als een luxeprobleem, maar voor ons voelt het soms als een zware verantwoordelijkheid. Het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Het is werken aan een weg vinden voor een kind dat net even anders is, dat meer nodig heeft dan de standaard aanpak. Het is omgaan met de ups en downs, de frustraties en de kleine overwinningen.

Ik heb geleerd dat het belangrijk is om te blijven luisteren naar mijn kind, om open te blijven communiceren en hem te laten weten dat het oké is om zich soms anders te voelen. Dat hij niet altijd perfect hoeft te zijn, en dat we samen de uitdagingen aankunnen.

Ik hoop dat door open te zijn over de realiteit van hoogbegaafdheid, meer mensen begrijpen dat het niet altijd gemakkelijk is. Het vraagt veel van een kind, en ook van ons als ouders. Maar met de juiste begeleiding en veel liefde, geloof ik dat we samen de weg kunnen vinden.