‘De tongriem van mijn baby is te kort en zit vast’

Je verwacht van alles als je moeder wordt — slapeloze nachten, spuugdoekjes overal, de geur van babylotion. Maar dat het woord “tongriem” ineens je hele dag zou beheersen, had ik nooit gedacht.

En toch zaten we daar, bij de borstvoedingscoach, terwijl zij na één blik in het mondje van mijn zoon zei:
“Ik denk dat z’n tongriem te kort is.”
Ik had geen idee waar ze het over had. Totdat ik ontdekte hoeveel impact dat ene kleine stukje weefsel onder de tong kan hebben.

De tongriem van je baby is te kort

De tongriem (ook wel het frenulum genoemd) is een dun bandje weefsel onder de tong dat de tong verbindt met de mondbodem. Normaal gesproken is het soepel genoeg om de tong goed te laten bewegen — omhoog, naar voren, opzij.

Maar bij sommige baby’s is de tongriem te kort of te strak. Dan spreek je van een “tongriem die vastzit”, of een tongriem die te kort is. In medische termen: een ankyloglossie.

Wat ik merkte bij mijn baby

Ik merkte het eigenlijk vooral tijdens het voeden. Mijn zoon hapte moeilijk aan. Hij liet vaak los, smakte veel, dronk onrustig en ik kreeg er pijnlijke tepels van. Hij leek snel moe, sliep soms aan de borst in, en kwam niet zo goed aan in gewicht.

Ik voelde me zó onzeker. Dacht dat ik iets fout deed. Tot een lactatiekundige (borstvoedingsspecialist) ernaar keek en zei:
“Dit komt waarschijnlijk door zijn tongriem.”

De impact van een korte tongriem

Een vastzittende tongriem kan allerlei problemen geven, zeker bij baby’s:

• Moeilijk aanhappen bij borstvoeding

• Onrustig drinken of vaak loslaten

• Snel verslikken of veel lucht happen

• Darmkrampjes (door lucht inslikken)

• Slechte gewichtstoename

• Pijn bij de moeder tijdens het voeden

Soms merk je het ook aan dingen als weinig tongbeweging, niet kunnen huilen met de tong omhoog, of een tong die een soort hartvorm krijgt als hij naar buiten komt.

En nu?

Wij kozen ervoor om zijn tongriem te laten klieven (door te knippen), op advies van een gespecialiseerde arts. Het klinkt heftig, maar het is een klein, snel ingreepje — meestal zonder verdoving en binnen een halve minuut gebeurd. Mijn zoon huilde even, dronk daarna, en was daarna… kalm.

Binnen een dag merkte ik verschil: hij hapte beter aan. Minder smakken. Minder frustratie. Alsof het ineens allemaal klikte.

Waarom het vaak over het hoofd wordt gezien

Een korte tongriem wordt nog vaak niet opgemerkt, of pas laat herkend. Sommige artsen of verloskundigen zien het niet direct, of vinden het ‘niet ernstig genoeg’. Maar als ouder voel je vaak intuïtief dat er iets niet klopt — en dan is het zó belangrijk dat er goed gekeken wordt.

Luister naar je gevoel

Als je baby worstelt met drinken of jij als ouder telkens twijfelt of je het wel goed doet: laat eens iemand naar die tongriem kijken. Een lactatiekundige, huisarts of gespecialiseerde kliniek kan beoordelen of het écht vastzit — en of behandeling nodig is.

Ik ben zó blij dat ik heb doorgezet. Niet omdat ik paniek voelde, maar omdat ik voelde dat het beter kon. En dat bleek ook zo te zijn.