‘De korte naam van mijn dochter is totaal onbekend in Nederland, zo raar eigenlijk’
‘De naam van mijn dochter komt volgens de statistieken maar 10 keer voor in Nederland. Dat vind ik juist heel leuk.
Het blijft me verbazen: de naam van mijn dochter is zo kort, zo eenvoudig, en toch kent bijna niemand hem. Ze heet Noya. Vier letters maar, en toch kijken mensen vaak vragend op als ik haar naam noem. Het voelt soms bijna alsof ik een exotische naam heb gekozen, terwijl hij voor mij juist zo vanzelfsprekend klinkt.
Een concreet voorbeeld: toen ze net op de basisschool zat, was er een ouderbijeenkomst. Alle ouders stelden zich voor en vertelden de namen van hun kinderen. Toen ik zei: “Mijn dochter heet Noya,” viel er even een korte stilte. Je zag mensen nadenken. Sommigen knikten vriendelijk, anderen vroegen later zachtjes: “Hoe spreek je dat precies uit? Nò-ja of Nó-ja?” Ik moest lachen en legde uit: “Het is gewoon Nó-ja, net zoals je het leest.” Toch werd het in de weken daarna nog regelmatig verkeerd uitgesproken.
Wat ik grappig vind, is dat de naam Noya in andere landen wel vaker voorkomt. Op internet vind ik Israëli’s, Spanjaarden en zelfs Amerikanen met die naam. Maar hier in Nederland is het bijna onbekend terrein. Dat maakt het soms wat lastig – mensen vergeten het sneller of denken dat ik een bijzondere bijnaam gebruik – maar tegelijk vind ik het ook heel mooi.
Want die onbekendheid geeft de naam iets unieks. Mijn dochter hoeft haar naam bijna nooit te delen met een klasgenoot of buurmeisje. Als je “Noya” roept op het schoolplein, draait er maar één meisje om. En dat past bij haar: eigenzinnig, een tikje bijzonder, en met een naam die net even anders klinkt dan de rest’
