‘De jongensnaam die ik hoorde toen ik in de supermarkt liep, kon ik werkelijk waar niet geloven’

‘Soms hoor je dingen die je niet meer uit je hoofd krijgt. Dat overkwam mij laatst in de supermarkt. Ik stond rustig mijn boodschappenlijstje af te werken, toen er een jongetje voorbij rende, gevolgd door een moeder die luid riep: “Kom hier, Xerox!”

Ik moest mezelf serieus inhouden om niet verbaasd om te kijken. Xerox? Zoals… het kopieerapparaat? Ik dacht eerst dat ik het verkeerd had verstaan. Maar nee, een paar minuten later klonk het nog een keer: “Xerox, blijf bij mama!” En daar liep hij: een peuter van een jaar of drie, vrolijk zwaaiend met een zak chips.

Ik kon er met mijn hoofd niet bij. Ik heb inmiddels heel wat aparte kindernamen gehoord – van Storm tot Wolf en van River tot Messiah – maar een naam die rechtstreeks van een merk afkomt, en dan nog van een printer, dát was nieuw.

Natuurlijk, iedereen mag zijn kind noemen zoals hij wil. En ergens vind ik het ook wel grappig en origineel. Maar ik kon me niet helpen dat ik meteen dacht: hoe gaat dit kind zich later voelen? Moet hij straks op school steeds uitleggen dat zijn naam echt geen grap is? Of krijgt hij er juist een sterk verhaal door?

Toen ik mijn boodschappen afrekende, dacht ik nog steeds aan dat jongetje. Het liet me niet los. En eerlijk gezegd hoop ik dat hij opgroeit tot iemand die zijn naam met trots draagt, misschien zelfs als bijnaam waar zijn vrienden hem cool mee vinden.

Maar één ding weet ik zeker: ik zal de dag dat ik in de supermarkt een peuter hoorde die Xerox heet, nooit meer vergeten.’