Wat betekent het als een baby scheel kijkt?

17.03.2024 20:05

Veel baby’s kijken scheel: het ene oog staat net even anders dan het andere oog. En dat is dus heel normaal. Maar wanneer wordt scheel kijken bij een baby wel een probleem?

En wat betekent het nou, als je baby scheel kijkt?

Als een baby scheel kijkt, betekent dit dat de ogen niet goed gericht zijn en niet op hetzelfde object of punt gefixeerd zijn. Dit wordt ook wel strabisme genoemd. Strabisme kan variëren in ernst en kan optreden wanneer een of beide ogen naar binnen (esotropie) of naar buiten (exotropie) draaien, omhoog (hypertropie) of omlaag (hypotropie) kijken. Maar het grappige is: dit doen de meeste baby’s tot ongeveer een half jaar oud. Hun oogspieren zijn dan nog niet goed genoeg ontwikkeld.

Scheel kijken bij een baby is niet altijd normaal

Strabisme kan verschillende oorzaken hebben, waaronder zwakke oogspieren, problemen met de oogzenuwen, erfelijke factoren, onjuiste ontwikkeling van de oogcoördinatie of neurologische problemen. In veel gevallen gaat strabisme vanzelf over als de baby ouder wordt, maar in andere gevallen kan behandeling nodig zijn, zoals het dragen van een ooglapje, bril of chirurgie, afhankelijk van de ernst van het scheel kijken en de onderliggende oorzaak.

Het is belangrijk dat ouders de ogen van hun baby laten controleren door een oogarts of kinderarts als ze merken dat de baby vaak scheel kijkt, zodat eventuele problemen tijdig kunnen worden opgespoord en behandeld. Strabisme kan van invloed zijn op het gezichtsvermogen en de ontwikkeling van de visuele vaardigheden van een kind als het onbehandeld blijft. En dan geldt ook: hoe eerder je erbij bent, hoe beter.

Wanneer bel je de dokter?

Hier zijn enkele richtlijnen wanneer je naar de dokter moet gaan als je merkt dat je baby scheel kijkt:

  1. Als het scheel kijken vaak of altijd is, zelfs als je baby ontspant of zich concentreert op een object.
  2. Als het scheel kijken ook nog optreedt na de leeftijd van 4-6 maanden, omdat de oogspieren tegen die tijd meer ontwikkeld zouden moeten zijn.
  3. Als er andere symptomen of tekenen zijn van oogproblemen, zoals roodheid, waterige ogen, wrijven van de ogen, overmatig knipperen of abnormaal gedrag van de baby bij het proberen te zien, of als je twijfelt of je kind wel goed kan kijken.
  4. Als er een geschiedenis is van ernstig scheel kijken in de familie of als er andere oogproblemen voorkomen. Een oogarts of kinderarts kan de ogen van de baby onderzoeken en beoordelen of verdere evaluatie of behandeling nodig is.