‘Ik baal dat mijn originele jongensnaam nu een trend-ding is geworden’

‘Toen ik die naam koos, voelde het als een schat die ik zelf had opgegraven. Iets zeldzaams. Eigenzinnigs. Een originele jongensnaam die níét op elke schoolplein zou klinken. Geen Sam of Daan, maar iets met karakter. Iets dat een beetje opviel — zonder schreeuwerig te zijn.’

Het werd: Loek. En dat is nu opeens een trend geworden, lijkt het wel.

Mensen reageerden verrast. “Wat een leuke naam! Nog nooit gehoord.” Ik glimlachte dan een beetje geheimzinnig. Want ja — het was ook een leuke naam. Origineel. Anders. En dat wilde ik ook, niet een doorsnee jongensnaam.

Tot ik hem plotseling drie keer in een week tegenkwam.
Eerst in een Instagram bio van een momfluencer. Toen op een geboortekaartje bij de kinderopvang. En daarna… in een top 100-lijstje op een babynamensite.

Loek is hip geworden. Daar baal ik zo van. 

Kijk, het is ook wel een compliment, want blijkbaar vinden heel veel mensen deze naam mooi. Maar toch.

Daar gaat mijn originele jongensnaam

Elke keer als ik die naam nu weer hoor op het schoolplein, bij de bakker of in een geboortepost, voel ik een klein beetje die zucht. In de naamstatistieken is Loek de afgelopen 10 jaar langzaam omhoog gekropen, vooral bij ouders die net iets anders willen dan Lucas of Luuk. Buiten Nederland is Loek vrij zeldzaam. In Engelstalige landen wordt hij zelden gebruikt (en vaak uitgesproken als Luke, wat weer een andere naam is). In België zie je hem af en toe, maar hij is duidelijk een typische Nederlandse naam. Dus dat vind ik dan maar leuk, dat hij origineel is buiten Nederland om.

Uiteindelijk maakt het niks uit hoeveel andere kindjes straks ook Loek heten. Want hij ís mijn originele jongensnaam. Met zijn blik, zijn eigenheid, zijn manier van praten. Hij vult die naam op zijn eigen manier in. En niemand anders zal het precies zo doen, hij is mijn Loekie. En dat zal altijd zo zijn.’