‘Als je je zoon vernoemt naar een voetballer, dan kies je toch niet deze naam?’

‘Elke ouder staat ooit voor een van de eerste grote beslissingen: de naam van hun kind. Sommige gaan voor traditioneel (Lucas, Daan), anderen voor hip en modern (Milo, Xavi). En dan zijn er die hun liefde voor voetbal niet kunnen onderdrukken en hun zoon vernoemen naar een voetballer. Maar eerlijk… als je dat doet, dan kies je toch niet deze?

We kennen allemaal wel iemand die zijn kind Cristiano heeft genoemd. Of Lionel. Of zelfs Zidane — wat ondanks alles nog iets van klasse uitstraalt. Maar soms slaat de vernoemwoede helemaal door. Dan komt er een kleine Balotelli ter wereld. Of een mini-Neymar, compleet met een kinderwagen vol theatrale duikbewegingen. En ja, het gebeurt echt.

Dus ik wist niet wat ik hoorde toen ik ontdekte dat er op de basisschool van mijn zoon een Neymar rondloopt. Geen grap. Dat is zijn voornaam, voor altijd. Neymar. Ja, leuk dat-ie kan voetballen, die echte dan. Maar waar zadel je je kind mee op? Ik vind dit geen naam, hoor.

Dus aanstaande ouders, voetballiefhebbers, denk even na. Als je je zoon vernoemt naar een voetballer, dan kies je toch niet die met de meeste gele kaarten, de grootste valpartijen of de meeste schorsingen? Geef je kind een naam waar hij trots op kan zijn, ook als hij zelf nooit verder komt dan het derde elftal van de lokale club. Een naam die ook niet zo duidelijk wordt geassocieerd met die ene voetballer… Man man man. Wat moet een kind daar nou mee. Ik vind het zielig.’