‘Als je je kind dan vernoemt naar een bekende Nederlander, dan kies je toch iedereen behalve deze?’

‘Toen een verre vriendin laatst vertelde dat ze overwoog haar dochter Patty te noemen, zakte mijn mond bijna open. Patty. Naar Patty Brard. Ik dacht meteen: als je je kind dan vernoemt naar een bekende Nederlander, dan kies je toch iedereen behalve deze?

Want hoe leg je dat later uit? “Ja lieverd, we hebben je vernoemd naar een vrouw die bekendstaat om hysterische lachbuien, ruzies op televisie en deelname aan álle mogelijke realityshows.” Dat klinkt toch niet als het eerbetoon waar je trots op bent? Nou ja, het is misschien ook niet vernoemen, want zij vinden het gewoon een leuke naam. Ze vinden het lekker vlot en modern, een beetje rebels zelfs.

Maar ja, het is niet mijn smaak. En dan ook niet helemaal de BN’er die erbij past, maar goed. Dat zal ze zich in haar puberjaren misschien niet eens herinneren.

Begrijp me goed: ik gun iedereen de naam die hij of zij wil. Maar als je dan tóch kiest voor een BN’er als inspiratie, waarom dan iemand die vooral herinnerd wordt om opspraak en chaos? Er zijn zoveel mooie alternatieven: een Doutzen (fris en stijlvol), een Max (Verstappen, met een vleugje racetalent), of zelfs een Sven (Kramer, sportief en succesvol).

Maar een Patty? Nee. Dan liever gewoon Emma, Noor of Lotte. Of heel wat andere namen.

Want als je je kind vernoemt, geef je niet alleen een naam mee, maar ook een stukje imago. En sommige imago’s laat je toch liever achter in de televisiestudio, toch? Ach, smaken verschillen, dat mag. Maar toch. Ik lach er stiekem een beetje om, een baby met de naam Patty…’