‘Mijn vriendin stuurt me serieus een Tikkie van 50 cent als ik een keer een luier van haar leen’

‘Sorry, maar dat is toch heel overdreven? Ik leen een luier van mijn vriendin. En ik krijg daar daarna een Tikkie van 50 cent van. Want ja, het is best duur, luiers, grapt ze erbij. Haha. Ik vind het heel raar.

We zijn inmiddels op het punt gekomen dat zelfs de kleinste dingen in het leven afgewogen en afgerekend worden. Ik dacht altijd dat vriendschap gebaseerd was op geven en nemen, maar blijkbaar is dat ‘geven’ tegenwoordig alleen mogelijk met een bijbehorende Tikkie-link. En dat besef kwam keihard binnen toen mijn vriendin me een betaalverzoek van 50 cent stuurde omdat ik een keer een luier van haar had geleend.

We waren samen op pad met onze baby’s, een middagje in het park. Alles leek perfect, totdat ik me realiseerde dat ik net die ene cruciale babybenodigdheid was vergeten: luiers. Geen paniek, dacht ik, want mijn vriendin had er nog genoeg bij zich. Dus vroeg ik haar of ik er eentje mocht lenen. Ze zei: “Tuurlijk!”, en ik dacht dat daarmee dat ’t gewoon klaar was.

Totdat ik later op de dag een berichtje kreeg: “Hey, ik stuur je even een Tikkie voor die luier, 50 cent.” Ik moest twee keer kijken om zeker te weten dat ik het goed las. Een Tikkie. Voor één luier. Vijftig cent. Mijn eerste gedachte? Dit is een grap. Mijn tweede gedachte? Dit is absoluut géén grap.

Hi, mag ik een luier?

Ik snap het, alles is duurder geworden. Luiers zijn prijzig, net als babyvoeding, kinderwagens en, nou ja, überhaupt alles wat met kinderen te maken heeft. Maar een halve euro voor een incidenteel geleende luier? Ik had haar die 50 cent met alle liefde willen geven als ze het gewoon ter sprake had gebracht, maar een Tikkie voelt zo… zakelijk. Alsof ik een schuld had opgebouwd en nu meteen moest aflossen.

Vriendschap of boekhouding?

Het zette me aan het denken over hoe we omgaan met geld binnen vriendschappen. Natuurlijk is het logisch om kosten eerlijk te verdelen als je bijvoorbeeld samen uit eten gaat of een vakantie plant. Maar moeten we echt elke cent op een goudschaaltje leggen? Wat als ik haar een slokje water uit mijn fles geef, krijg ik dan een Tikkie van 10 cent? Of als haar baby een snoepje van mij krijgt, moet ik dat dan ook declareren?

Ik heb uiteindelijk de Tikkie betaald, gewoon om verdere ongemakkelijkheid te voorkomen. Maar het voelt alsof er iets veranderd is in onze vriendschap. Misschien moet ik voortaan een voorraadje luiers in de auto leggen. Of misschien moet ik me afvragen of deze vriendschap wel zo spontaan en zorgeloos is als ik dacht.

Wat denk jij? Ben ik te gevoelig, of is dit echt een teken dat we doorgeslagen zijn in het precisieberekenen van elke uitgave?’