‘Ik merk aan alles dat mijn rijke schoonouders de korte namen van mijn kinderen niet chique genoeg vinden’

‘Nee, wij zijn niet voor namen als Alexander of Frederik gegaan. Of Mabel-Anne, Josephine of Sophie-Lynn. Sinds de geboorte van onze kinderen voel ik het aan alles: mijn rijke schoonouders vinden hun namen niet chique genoeg. We kozen voor korte, moderne namen. En zij vinden dat niet in hun familie passen.

Ze zeggen het niet rechtstreeks, maar de subtiele opmerkingen, de opgetrokken wenkbrauwen en de herhaalde vragen over de herkomst van de namen spreken boekdelen. En ook noemen ze onze kinderen vaak net even anders. Zo kozen wij voor de naam Mex voor onze dochter. Ze vinden dat een lastige naam, dus noemen ze haar gewoon ‘meisje’. Of Mexime, als een soort koosnaam.

‘Ook leuk als we wat langers maken van hun namen, toch?’ zei mijn schoonmoeder laatst met een glimlach die net iets te strak was. Mijn schoonvader mompelde iets over hoe ‘traditionele namen’ toch meer grandeur uitstralen. Jaja. Ik snap het. Ze zijn rijk, kak en wonen in Bloemendaal. Ik begrijp het heus. Wij zijn ook netjes en leuk opgevoede mensen, hoor. Maar we wilden voor onze kinderen geen oubollige, lange namen. We zochten naar iets vlots.

Mijn schoonouders hadden andere namen gewild

Ik weet dat ze andere verwachtingen hadden. In hun kringen krijgen kinderen vaak lange, statige namen die rechtstreeks uit een stamboek lijken te komen. Namen die gewicht hebben, die je bijna automatisch een bepaalde status geven. Maar wij wilden iets anders. Kort, krachtig, modern – namen die passen bij wie wij zijn, niet bij een familiegeschiedenis die ons niet eigen is. Voor onze zoon zijn we gegaan voor Dean. Dat vinden wij stoer, maar zij vinden dat Engelstalige gewoon ordinair, dat voel ik aan alles. Gelukkig trekt mijn man er niets van aan. Al heet hij zelf – lekker classy – Willem, maar goed. Dat terzijde.

Het doet soms meer met me dan ik zou willen toegeven. Alsof onze keuzes een soort stil verzet zijn tegen hun wereld, een wereld waarin alles draait om hoe het eruitziet en hoe het klinkt. Maar wij hebben gekozen voor namen die voelen als thuis, als ons gezin, en daar sta ik nog steeds volledig achter. Misschien dat ze dat ooit ook zullen zien.’