‘Ik vind het raar dat de leidsters op de opvang mijn kind een kus geven, kan ik daar iets van zeggen?’

‘Ik zit met iets. Mijn kind komt al een tijdje met plezier bij de crèche, en ik ben heel tevreden over hoe liefdevol de leidsters met hem omgaan. Toch was er iets wat me ongemakkelijk begon te maken: ik merkte dat de leidsters hem af en toe een kusje op de wang geven. Hoewel het vast en zeker goed bedoeld is, voelt het voor mij toch een beetje vreemd en grensoverschrijdend.

Ik vraag me nu af of ik hier iets van kan zeggen zonder dat ik overbezorgd of onvriendelijk overkom. Want hoe breng je zoiets ter sprake zonder de indruk te wekken dat je hun goede bedoelingen in twijfel trekt?

Waarom voelt dit ongemakkelijk?

Misschien ligt het aan mij, maar ik zie een kus als iets intiems, dat meer thuishoort bij familieleden. Daarnaast zit er ook een praktisch aspect aan: jonge kinderen zijn nu eenmaal vatbaarder voor ziektekiemen. Het idee dat dezelfde leidster misschien meerdere kinderen een kusje geeft, voelt niet helemaal fris. Maar ze bedoelt het zo aardig, ik weet het. Maar toch. Het is mijn kind, ik vind kussen niet iets voor een juf. Of overdrijf ik nu?

Uiteindelijk wil ik dat mijn kind zich geliefd voelt, maar ook dat ik als ouder het vertrouwen heb dat de grenzen die ik stel gerespecteerd worden. Dus ik wil het wel gaan aankaarten, ik weet alleen nog niet hoe. Ik wil ook niet de zeur-moeder zijn van de groep. En het is ook niet alsof ze het de hele dag door doen hoor, geloof ik. Heel soms, als hij op schoot gaat en dan knuffelt ze hem lekker en een beetje met haar wang naast die van hem. Het is natuurlijk niet iets als kussen op de mond, of zo. Maar toch hoop ik dat ze een beetje professionele afstand houden.’