‘Kan ik mijn oudste kind van 10 jaar even op haar jongere broertje laten passen als ik naar het dorp ga?’
‘Het is een gedachte die ik steeds vaker heb: mijn dochter is inmiddels tien, ze is zorgzaam, verantwoordelijk en dol op haar jongere broertje. Soms vraag ik me af: zou ik haar even kunnen laten oppassen als ik snel naar het dorp moet voor een boodschap?
Aan de ene kant voelt het logisch. Ze helpt thuis vaak mee, kan prima een halfuurtje alleen blijven en weet hoe ze mij kan bellen als er iets is. Bovendien lijkt het haar zelf stoer om “de baas” te mogen zijn als ik er niet ben.
Maar aan de andere kant knaagt er iets. Tien is natuurlijk nog best jong. Wat als haar broertje ineens valt of begint te huilen en ze in paniek raakt? Of wat als er iets gebeurt waar ze écht niet op voorbereid is? Dan kan ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan dat ik de verantwoordelijkheid bij haar heb neergelegd.
Ik merk dat ik heen en weer geslingerd word tussen vertrouwen en twijfel. Het voelt alsof ik haar wil laten groeien in zelfstandigheid, maar ik wil haar ook niet opzadelen met een taak die eigenlijk te groot is.
Wat moet ik doen?
Voorlopig kies ik voor een middenweg. Als ik in huis bezig ben, laat ik haar soms even “oefenen” met de zorg voor haar broertje, terwijl ik bereikbaar ben. Zo kan ze ervaren hoe het is, en kan ik zien hoe ze ermee omgaat.
Misschien is tien jaar nét te jong om haar echt alleen verantwoordelijk te maken. Maar wie weet, over een paar jaar, kan ik met een gerust hart zeggen: “Pas jij even op?” Voor nu is het nog een vraag waar ik voorzichtig mee blijf. Zeker als je ziet wat er soms kan gebeuren in de wereld waarin we leven…’
