Op de bank zitten in plaats van in de kroeg staan is hip: hello JOMO

We zijn allemaal huispoezen. Kroegtijgers sterven uit. JOMO is hipper dan ooit: the Joy Of Missing Out. 

Ofwel: thuisblijven en bankhangen is tegenwoordig een stuk aantrekkelijker dan in een kroonluchter hangen in de kroeg en shots tequila bestellen waar je al hoofdpijn van krijgt als je het ruikt. Die tijden waren vroeger wel eens anders. Dan deed je pas mee als je donderdag, vrijdag en zaterdag stond te hossen met toch wel een halve liter bier in je haren – en op je schoenen. Daar is nu geen lol meer aan, vindt de generatie van de millennial. De twintigers van nu halen hun neus op voor een beetje zweten en zoenen in een tropisch hok van zes vierkante meter. Ik weet wel een beetje hoe dat komt. Het is allereerst de schuld van social media.

Er zijn in ons land meer dan 1.115 festivals in 2019 waar ongeveer 19,5 miljoen bezoekers worden verwacht. We feesten dus nog wel, maar liever overdag. In een gladgestreken glittertop met een minirok en zwarte laarzen, met het zonlicht op onze hoofden – vooruit dan maar. Overdag geeft namelijk een bonus: we kunnen dan wél een knappe foto van onszelf en onze look of the day maken. We willen erbij zijn en de locatie kunnen taggen, we willen best dansen en lachen en doen, maar dan wel graag met mooi beeldmateriaal om de dag daarna mee op de bank te ploffen. En als we feesten, dan liever niet tot al te laat, want dan hebben we nog wat aan onze zondag. En zo vermijden we die wallen op de maandag. Doet het weer beter op de Snapchat-selfie.

Niet alleen social media zijn de schuldigen van ons brave thuisblijven op de zaterdagavond; we leggen ook de lat in onze carrières hoger dan ooit, als millennial. We moeten van onszelf meer en meer presteren en werken daarom keihard. Ook in het weekend. Juist in het weekend, want dan kun je voor jezelf werken, en dat moet óók. Dat betekent dus ook dat we geen tijd en energie hebben voor dat ordinaire zwieren door de stad. Een beetje knap doen, op zaterdagmiddag, in het zonnetje, op een of andere borrel? Prima. Een wijntje is oké, maar we gaan toch niet tot vier uur ’s nachts op het Leidseplein lopen blèren tot we schor zijn? Dan zijn we de volgende dag katerig en daar hebben we beslist geen tijd voor, want die eigen zaak moet nog van de grond komen, we moeten ook dat traineeship bij de ABN regelen, promotie maken als manager, die liefde van ons leven vinden én die marathon lopen. Marathon? Kom op, heb je nog geen marathon gelopen op je dertigste? Wat bezielt je?

Hier ga ik maar niet op in, want ik vind een dag in de week naar het werk fietsen al genoeg sport en beweging. Ik voel me dan ook een beetje verloren tussen twee generaties. Ik weet nog hoe het ooit was met een bessenjenever in de bruinste kroeg van de straat, in een tijd dat marathons níet cool waren. Dat was toen, vroeger. Maar nu zit ik óók graag op die bank. Speel ik óók graag Netflix uit en zwaai ik met alle liefde naar mensen die in de pleurende regen buiten bij een kroegje een verdwaalde sigaret opsteken. Snap je? Dus ik ga een beetje mee met de millennial-trend. Ook ik vind de bruine kroegen nu vies en gedoe. Ik wil geen bier meer over mijn shirt. Dus als ik het al niet was, dan ben ik het nu wel. Een millennial. Of ik word gewoon oud, kan ook.

Tessa Heinhuis is moeder van tweeling Bodi en Daaf en woont met haar man, kinderen en katten in Amsterdam. Volg haar avonturen als onverwachte moeder van twéé op Instagram: @tessaheinhuis.