‘Mijn schoonmoeder is boos dat ik mijn eigen moeder meer betrek als oma’
Lastige familiekwesties. Deze moeder deelt haar verhaal op in de Facebookgroep van Mama Magazine. ‘Sinds mijn zwangerschap voelt m’n schoonmoeder zich buitengesloten.’
‘Ze heeft bij mijn vriend geklaagd dat ze niet voldoende betrokken wordt, omdat ik meer hulp van mijn eigen moeder vroeg. Ondanks dat ik haar altijd op de hoogte hield van updates en haar tweemaal meenam naar een echo (inclusief de 3D-echo met beide oma’s), bleef dit gevoel bestaan.
In week 37 van mijn zwangerschap stuurde ik via WhatsApp kraamregels naar beide families. Hoewel het een lief bedoeld bericht was, werd het niet goed ontvangen door mijn schoonmoeder. Ze vond het “ronduit belachelijk” en meende dat zulke regels vanzelfsprekend zouden moeten zijn. Dit leidde tot spanningen en afstand, hoewel dat niet de bedoeling was van het bericht. Ik heb me in die laatste weken erg slecht gevoeld over de situatie tot zelfs harde buiken toe. Na de geboorte, waarbij we vier dagen in het ziekenhuis moesten blijven, was de spanning voelbaar tijdens bezoeken. Ik wilde genieten van de kraamweken, maar mijn schoonmoeder belde regelmatig mijn vriend om te klagen.
Mijn schoonmoeder blijft boos
In twee daaropvolgende gesprekken deed ze uitspraken over mijn moeder die me erg raakten. Ze zei dat ze had gewild dat ik een zoon had gekregen, zodat ik zelf zou ervaren hoe het is om buitengesloten te worden door een schoondochter. Ze gaf toe jaloers te zijn op mijn moeder en het gevoel te hebben geen echte oma te zijn. Ze zei zelfs weet je wie het zwaar heeft? Mijn zoon! Terwijl ik thuis voor mijn dochter zorg. 24/7 met haar bezig ben. Mijn schoonmoeder stelde eisen, zoals elk weekend langskomen om de baby te zien. Mijn vriend steunde haar hierin, stellend dat een oma wekelijks haar kleinkind hoort te zien. Mijn eigen moeder komt 2 à 3 dagen per week langs.
Onlangs belde mijn schoonmoeder huilend op, omdat ze de auto van mijn moeder meerdere keren had zien staan. Ze wil nu ook doordeweeks koffie komen drinken als mijn vriend op zijn werk is, iets waar ik niet op zit te wachten. Mijn vriend voelt zich verantwoordelijk voor het geluk van zijn moeder, die depressief is en therapie krijgt. Ik voel me niet gesteund door mijn partner. Hij vindt dat alles gelijk verdeeld moet worden tussen beide families, wat ten koste gaat van onze tijd als gezin. We lijken alleen nog maar familiebezoekjes te hebben. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
