‘Mijn man wil dat onze telefoons altijd hun locaties met elkaar delen, maar ik vind dat eigenlijk privé’
‘Ik had nooit gedacht dat iets kleins als locatiedeling zoveel spanning in een relatie kon veroorzaken. Toch zitten mijn man en ik nu precies in die situatie. Hij wil dat onze telefoons altijd hun locaties met elkaar delen. Altijd. Continu. Maar voor mij voelt dat… ongemakkelijk. Niet omdat ik iets te verbergen heb, maar omdat het mijn gevoel van privacy aantast.
In het begin leek het nog onschuldig. “Handig toch,” zei hij, “als we elkaar kwijt zijn in de stad of als er iets gebeurt.” En eerlijk gezegd kon ik me daarin vinden. Voor speciale gelegenheden, of op reis, lijkt het me best praktisch. Maar voor hem gaat het verder. Hij wil die functie permanent aan hebben staan, zodat hij altijd kan zien waar ik ben en waar dus ook de kinderen zijn.
En dat is precies wat me stoort.
Ik vind het idee dat iemand – zelfs iemand van wie ik houd – op elk moment kan zien waar ik ben, erg beklemmend. Ik houd van mijn vrijheid. Van het idee dat ik gewoon even alleen kan zijn, zonder dat iemand me virtueel volgt. Niet omdat ik iets wil verbergen, maar omdat ik mezelf wil zijn, zonder dat er op de achtergrond een soort digitale schaduw meekijkt.
Dat zijn jouw zaken gewoon niet
Toen ik dit probeerde uit te leggen, reageerde hij verbaasd. Voor hem gaat het helemaal niet om controle, zegt hij. Hij ziet het als een vorm van transparantie, een manier om vertrouwen te versterken. Maar voor mij werkt het precies andersom. Vertrouwen betekent voor mij juist dat je niet hoeft te controleren waar de ander uithangt.
Gewoon, als ik naar een schoonheidsbehandeling ga, ik noem maar wat. Dan heb je daar toch geen zin in dat hij dat weet?
Ik merk dat ik daardoor soms twijfel aan mezelf. Ben ik te gevoelig? Overdrijf ik? Of is het gewoon normaal om een grens te willen stellen? Na veel nadenken kwam ik tot de conclusie dat privacy in een relatie geen luxe is, maar een behoefte. Een gezonde relatie heeft ruimte nodig. En die ruimte wordt kleiner wanneer je elk moment zichtbaar bent voor elkaar.
Ik heb hem dat ook verteld. Dat het voor mij niets te maken heeft met geheimen, maar met autonomie. Dat ik het fijn vind om zelf te bepalen wanneer ik mijn locatie deel en wanneer niet. Dat ik me juist meer gezien voel wanneer hij mijn grenzen respecteert dan wanneer hij mijn locatie kan zien.
Het gesprek is nog niet helemaal klaar. We zijn nog zoekende naar een compromis waar we ons allebei prettig bij voelen. Misschien dat we het wel alleen aanzetten als een van ons onderweg is, of wanneer het praktisch is. Maar wat ik in ieder geval geleerd heb, is dat je grenzen mogen bestaan, ook binnen een liefdevolle relatie. En dat privacy niet betekent dat je afstand neemt – maar dat je jezelf bewaakt.
En eigenlijk voelt dat heel gezond.’
