‘Mijn dochter is lang voor haar leeftijd, ja. Moet iedereen daar wat van zeggen?’
‘Ik ben zelf 1.83 meter als vrouw en dat vinden mensen lang. Ik hoor niet anders. Zeker van vrouwen die zelf 1.70 meter zijn. Oh ja, ik zou graag een paar centimeter langer willen zijn. Maar eh, niet zo lang als ik ben, dus.’
‘Nu heb ik een dochter die ook lang is en daar moeten mensen altijd wat van zeggen.’
‘Het is duidelijk dat deze genen van mij zijn doorgegeven aan mijn 6-jarige dochter, en ik kan het niet helpen dat ik me afvraag of en wanneer haar onzekerheden met betrekking tot haar centimeters in haar hersenen zullen kruipen. Voor nu is ze “net zo lang als mama” en ze is er trots op dat ze de langste in haar kleuterklas is (trots op mijn meisje!). Dat vind ik geweldig om te zien. Maar er gaan ook jaren komen op de middelbare school waarin het lastiger zal zijn.
In die tijd werd ik behoorlijk gepest door mijn lengte. En ja, dan zijn de jongens die je leuk vindt wel eens wat kleiner en dan is dat gek. Ze zal moeten leren hoe ze moet reageren op de clichévragen: “Welke sport doe je?” “Draag je hakken? “Is je vriendje langer dan jij?” Nu al hoor ik vaak van mensen: ‘Zo, loopt je dochter wat voor voor haar leeftijd? Ze lijkt wel 10 jaar in plaats van 6.’ Wat moet ik dan uitleggen? Hoezo moet ik haar lengte verdedigen?
Ik hoop dat mijn dochter zich niet gaat schamen voor haar lengte, al wordt ze 1.90 meter. Ze mag er zijn zoals ze is en ik hoop dat mensen haar lekker met rust laten.’