‘Ik wil mijn kind vernoemen naar mijn moeder, is dat oneerlijk naar mijn schoonmoeder toe?’

‘Ik wil heel graag mijn dochter Billie noemen, en als tweede naam Margot, naar mijn moeder. Maar is het onaardig als ik dan mijn schoonmoeder totaal niet vernoem? Of is dat onzin?

Het is ons eerste kind en we weten natuurlijk niet wat er na dit kindje nog gaat komen.

Dus zekerheid heb ik niet, maar goed, ik vind het zelf niet zo’n gedoe en mijn man ook niet. Maar nu reageert mijn omgeving een beetje geschokt en verbaasd. ‘Hoezo vernoem je je schoonmoeder niet, hoe denk je dat zij dat vindt? Het is mogelijk dat je schoonmoeder zich gekwetst voelt als ze het idee krijgen dat jouw moeder wordt voorgetrokken. Dit kan leiden tot gevoelens van jaloezie of wrok, vooral als er binnen de familie een sterke verwachting bestaat rondom het vernoemen van kinderen. Dus denk er maar goed over na’. Dat is wat mensen dan zeggen. Ze vinden het bijna raar dat ik alleen voor mijn eigen moeder kies.

Nou, het is niet alsof we niet gek zijn op mijn schoonmoeder. Maar ja, wat nu? Een vriendin tipte me: ‘Je zou ook kunnen overwegen om de namen te combineren of om een naam te kiezen die beide families respecteert, maar niet direct een vernoeming is. Dit kan bijvoorbeeld een naam zijn die een gemeenschappelijke betekenis heeft voor beide oma’s, of een naam die symbool staat voor iets waar beide grootmoeders van houden.’ Maar ik vind de naam van mijn moeder gewoon mooi en ook passend bij haar eerste naam. Die is gewoon gekozen omdat we die leuk vinden en vinden passen bij ons.’

Nu twijfel ik toch omdat mijn omgeving zo reageert. En dan voel ik me toch verplicht om ook de naam van mijn schoonmoeder, Joosje, erin te verwerken. Maar ergens is het toch raar. We krijgen een baby, die houdt van allebei de families evenveel. Er is geen wedstrijd. Het is gewoon een kwestie van een naam doorgeven. Toch voelt het nu als een groot ding.’