‘Ik wilde mijn kinderen het eerste jaar geen snoep of zoetigheid geven. Dat ging vrij snel mis’

‘Je kan van te voren alles uit werken, ideeën en dromen hebben maar niets loopt zoals gepland. Ook de eetgewoontes van je kind niet. Zo was mijn idee minimaal het eerste jaar geen snoep, taart of andere mega zoete bende aan mijn kinderen te voeren en mijn droom dat ze alles lekker zouden vinden wat ik ook lekker vind. Nee dus, zo ging en gaat het nog steeds niet.
Voor hun eerste verjaardag geen zoete meuk, jep dat was het plan en ging helemaal de mist in want al gaven we het zelf niet dan deden andere dat wel voor ons. Zo zag ik de meiden grote happen taart krijgen op een verjaardag terwijl ik even in de keuken met een vriendin stond te beppen. Patat zonder saus werd stiekem met Koningsdag patat met dubbel saus, MAYO EN SATÉSAUS.. en alhoewel het totaal niet ons idee was zat er wel allemaal in. Zo gaat het soms gewoon. Inmiddels ben ik er helemaal oké mee en durf ik wel ietsje beter als voorheen mijn, bar weinige eet regels aan te geven.
Ik zal je zelfs nog eens wat verklappen, dat eeuwige verhaal over “dat wat je kind wel of niet lust ligt totaal aan je opvoeding” nou dag verhaal gaat ook niet op. Ik kan het weten want met drie totaal verschillende kinderen, met totaal verschillende eet gewoontes en de zelfde opvoeding, had het dan toch echt moeten lukken.
Zo eet Lize vrijwel alles maar echt geen pannenkoeken, iets wat Jackie niet lust zou ik niet kunnen opnoemen?! En Mika lust nauwelijks iets anders dan pindakaas en sperziebonen uit pot.
Toch blijft mijn hoop dat we ooit met z’n alle aan één tafel eten. Dan bedoel ik niet een tafel met pizza of patat. Een gezonde tafel met salades en gewoon eten wat de pot schaft, zonder ruzies over saus. Te zoet, de heet, te zout of vind ik niet lekker. Gewoon simpel eten in alle rust. Blijf ik dromen dat ik niet meer hoef na te denken, of ik wel of niet nog een snoepje ga ga geven. Geen creatieve oplossing meer hoef te zoeken voor iets ongezonds wat ze wel een tikkie minder mogen eten. Of de stuks fruit tellen die ze al hebben gehad.
Maar hey, we zijn allemaal mensen. Moeders of vaders die koken vanuit een goed hart. Vrienden en familie die een koekje of een snoepje extra geven omdat ze die lach even willen zien en daar zo intens van genieten. We doen het allemaal goed. En blijven dromen mag.’