‘Ik heb voor mijn dochter een naam gekozen die lijkt op limonade en mensen vinden er wat van’

Toen ik zwanger was van mijn dochter, wist ik één ding zeker: haar naam moest vrolijk zijn. Geen klassieke, serieuze naam zoals Emma of Anna, maar iets met een sprankel. Iets dat meteen een glimlach oproept. Iets luchtigs. En uiteindelijk werd het precies dat: een naam die klinkt als een limonade.

Ik weet het – het klinkt misschien wat vreemd, maar ik voelde het meteen toen ik haar naam voor het eerst uitsprak: Lola. Fris, zoet, een beetje bruisend. Alsof je op een zomerdag een koud glas citroenlimonade drinkt, ergens op een terras, met zon in je gezicht. Dat gevoel. Dát is wat haar naam voor mij betekent.

Geen trendvolger, geen klassieker

Natuurlijk heb ik nagedacht over de gebruikelijke lijstjes. Namen die “altijd goed” zijn, zoals Julia of Sophie. Maar hoe vaker ik ze hoorde, hoe minder ze bij mij pasten. Het voelde alsof ik haar al in een malletje probeerde te duwen voordat ze er überhaupt was. Ik wilde juist iets speels, iets met karakter. Lola voelde licht en vrolijk, maar toch niet oppervlakkig.

Sommigen zeiden: “Weet je het zeker? Dat is toch een beetje een showbizz-naam?” Of: “Het klinkt als een personage uit een musical.” En dat klopt misschien allemaal. Maar dat vond ik juist leuk. Lola is een naam met flair. Een beetje pop, een beetje retro, en tóch modern.

Namen zijn gevoel

Het mooie aan namen vind ik dat ze veel meer zijn dan alleen een label. Ze roepen beelden op, kleuren, geuren zelfs. Bij Lola denk ik aan kleurige jurken, aan lachen met je voeten in het zand, aan iets zoets en verfrissends tegelijk. Misschien ben ik daarin wat sentimenteel – maar hé, dat mag als moeder, toch?

En eerlijk is eerlijk: nu ze er is, en haar naam draagt met die grote blauwe ogen en die ondeugende lach, weet ik dat ik goed gekozen heb. Iedereen zegt inmiddels: “Ja, ze is echt een Lola.” Alsof ze geen andere naam had kunnen hebben.

De naam zegt iets over mij

Misschien zegt haar naam ook iets over mij. Dat ik het leven graag luchtig neem, dat ik probeer te genieten, dat ik mijn kind iets wil meegeven van die vrije geest. Geen keurslijf. Geen verwachtingen. Alleen maar ruimte om te stralen, op haar eigen manier.

Dus ja – ik heb mijn dochter een naam gegeven die lijkt op een limonade. En ik ben daar trots op. Want sommige namen zijn niet gekozen met het hoofd, maar met het hart. En in mijn hart klinkt Lola als zomer. Iedere dag opnieuw.