‘Ik moest huilen toen ik de app kreeg van mijn vriendin dat haar dochter was geboren: die naam…’

‘Het is altijd lastig, want ja, met vriendinnen heb je vaak dezelfde interesses en smaak. Niet zo gek dus, dat je ook dezelfde namen voor kinderen leuk vindt. Maar dat dit ons zou overkomen? Dat had ik nooit verwacht.

Een van mijn beste vriendinnen kreeg haar tweede kind: na een zoon nu een dochter. Vaak hebben we het over de namen voor onze kinderen gehad, en ik wist dus ook wel wat ze leuk vond aan meisjesnamen.

Eigenlijk maakte ik me nergens druk om. Ik heb al twee dochters, dus ik vond het leuk dat die nu een vriendinnetje erbij kregen, want ze spelen al heel vaak met haar zoon. We zijn echt vriendinnen die elkaar vaak zien. Mijn oudste dochter heet Noa en mijn jongste heet Bella. En toen kreeg ik het appje van mijn vriendin… De geboortefoto. ‘Ze is er!’. Dolblij open ik het hele bericht… ‘Ze is zo laat en dan geboren, we liggen nog in het ziekenhuis, maar wat zijn we blij dat jij er bent, lieve Belle!’. Ik wist niet wat ik las. Ik moest er gewoon van huilen, direct. Huilen door mijn vriendin haar gekozen naam… Pfff.

Huilen door mijn vriendin haar gekozen naam

Belle? Hoezo noemt ze haar dochter bijna hetzelfde als mijn kind? Mijn hart vloog me in mijn keel, of hoe zeg je dat. Ik kreeg er buikpijn van. Wel tien keer las ik het bericht en ik stuurde het door naar mijn man. Die schrok ook een beetje, maar ja, mannen doen daar niet zo moeilijk over. Die zei: ‘Oh leuk, bijna een naamgenoot voor onze Bel!’. En die vindt dat ik er verder niet zo over moet zeuren. Ik reageerde natuurlijk blij op het berichtje van mijn vriendin en met veel hartjes wenste ik haar alle geluk en tot snel. Maar ik zit er vreselijk mee.

Wat kun je hier nou van zeggen? Nee, het is niet dezelfde naam, maar jeetje, het scheelt 1 letter. En ze kent mijn dochter al bijna twee jaar en dan nu opeens die naam overnemen? Ik vind het gewoon na-apen. En daar kan ik absoluut niet tegen. Bedenk alsjeblieft een eigen leuke meidennaam, er is genoeg keuze. Het irriteert me mateloos maar ik voel ergens ook dat ik er niet iets van kan zeggen, omdat namen nu eenmaal een persoonlijke keuze zijn. En ergens is het een compliment natuurlijk, dat zij Bella zo’n leuke naam vindt.

Maar hoe moet dit nu verder? Moet ik nu gewoon niets zeggen en vanaf nu altijd leuk Bel en kleine Bel zeggen? Verwacht zij dat ik hier niets van vind of zeg? Of is het niet zo raar dat ik even aankaart van goh, leuke naam… Komt me bekend voor? Het spookt elke seconde van de dag door mijn hoofd…’