Florine werd zwanger via IUI: ‘Iedere poging heeft maar 10% kans van slagen’
Zwanger worden is niet voor iedereen vanzelfsprekend, weet ook Florine Hofstee. Ze deelt haar persoonlijke verhaal met Mama Magazine.
“Omdat ik altijd de pil slikte had ik een regelmatige cyclus. Ik voelde me nooit op en top door die hormonen en stopte ermee. Als ik zwanger zou raken was het meer dan welkom. Al van jongs af aan wilde ik mama worden. Ik was vooral benieuwd naar mijn eigen cyclus. Hoe verliep die?
•
Mijn cyclus bleek na een jaar stoppen met de pil nog steeds onregelmatig te zijn. Er zat soms wel meer dan 50 dagen tussen en de menstruaties waren kort en extreem pijnlijk. Vreselijk irritant! Vooral als je niet weet wanneer je ongesteld moet worden. Zo werd ik het ook de nacht na m’n huwelijksaanzoek, gezellig.
•
Ik besloot uit te zoeken waar mijn onregelmatige cyclus vandaan kwam. Ik voelde me top, gelukkig en gezond dus waar kwam het vandaan? In het ziekenhuis kwam ik terecht bij een vrouwelijke fertiliteitsarts die mij direct als een nummertje zag en niet naar mij luisterde. Vreselijk mens! Na een paar half uitgevoerde testjes (denk aan eileiders doorspoelen, eentje zou dicht zitten) stuurde ze me naar huis met Clomid. Ik wilde helemaal geen Clomid! Ik wilde weten waar de onregelmatige cyclus vandaan kwam. Ik wist nog steeds helemaal niets…
•
Na een paar maanden ben ik terug gegaan naar dat ziekenhuis om bij een andere arts een diagnose te vragen. Er moest toch iets uit mijn testen komen wat erop wijst waarom ik die cyclussen heb?! Niet wijzer van geworden. Heel vaag kwam het erop neer dat mijn hersenen mijn eisprong niet goed door zouden geven. Ik bleef met vraagtekens zitten…
•
Weer een jaar later was ik nog steeds niet zwanger. En begon mijn kinderwens ineens te dringen. Het maakte me niet meer uit wat voor cyclussen ik had maar wilde alleen nog maar zwanger zijn. Zo graag dat als ik ongesteld was, ik niet alleen veel pijn had maar ook verdrietig was. En voor je gevoel wordt iedereen om je heen maar zwanger.
•
Toen ben ik in een ander ziekenhuis terecht gekomen (RKZ). Hier voelde ik me direct gehoord en begrepen. Bij iedere test werd ik betrokken. Eileiders waren helemaal niet dicht. Het zag er allemaal prachtig uit. We kregen direct het gevoel dat deze mensen ons gingen helpen.
•
Het bleek dat er met ons beiden niets aan de hand is. Ze legde dan ook uit dat dit vaker voor komt en dat noemen ze dan onverklaarbaar onvruchtbaar. Dit betekent niet dat je onvruchtbaar bent maar zo noemen ze dit gewoon. We mochten, omdat we al zo’n lange tijd hiervoor in het ziekenhuizen liepen, met een IUI behandeling beginnen. Oei dat was even slikken…
•
Zwanger worden op een onnatuurlijke manier. Was het eerste wat in mij opkwam. Gaan we niet een beetje snel dacht ik? Maar tegelijk dacht ik nee!! Wij willen papa en mama worden dus we gaan dit gewoon doen! Ik kreeg Letrozol mee (een medicijn die ervoor zorgt dat je eitjes gaan groeien, veeeeel minder bijwerkingen dan clomid). Ook kreeg ik Ovitrelle mee (een spuit die je jezelf moet toedienen zodra je eitje groot genoeg is. Dit zorgt voor je eisprong binnen 36 uur).
•
We dachten, okey, alles is goed met ons, we hebben een ei, we hebben zaad, dit komt samen op het juiste moment, dit kan niet missen toch!!? Maar we moesten realistisch blijven. Iedere poging heeft maar 10% kans (weinig hè)?!
•
Poging 1, spannend!!! Wie bedenkt er in vredesnaam dat je om 8 uur ‘s morgens je potje moet inleveren? Echt petje af voor die mannen hoor!!!
•
En dan is het wachten… nou geloof me, dit is echt het ergste van het hele traject. Je hebt in je hoofd de babykamer al ingericht en de naam al bedacht. Ik mocht na 18 dagen vanaf de IUI testen. Negatief…. maar ook niet ongesteld? Dat brak pas 5 dagen later door helaas (je denkt dan echt 5 dagen ohh het kan nog en je keert het hele internet binnenstebuiten).
•
Snel naar poging 2, weer mis… inmiddels, na alle testen en echo’s, heb je met je benen wijd gelegen voor het hele ziekenhuis personeel, maar dat terzijde. Daar zet je je gewoon overheen.
•
Wij hebben normaal gesproken al 3 vakanties op de planning staan maar met zo’n traject kan dat natuurlijk niet. Nadat de 2e poging niet raak was, hebben we toch geboekt. Ik was er zo klaar mee. Ik wilde gewoon niet dat het mijn leven ging beheersen. Spanje stond op de planning!
•
Heel toevallig liep het allemaal volgens plan. 3 februari was er een eitje klaar voor de start! 4 februari hebben we de IUI gekregen en 10 februari zaten we in Spanje. Hier hebben we de mooiste vakantie ever gehad. Genoten van elkaar, van allerlei lekkernijen (denk aan rood vlees, tonijn tataki, gin tonics, wijnen etc). We voelde ons zo super vrij en genoten van ieder moment.
•
Op de laatste dag van de vakantie mocht ik testen. Ik durfde niet want ik wilde deze geweldige vakantie niet vervelend afsluiten. Uiteindelijk toch een Spaanse test gehaald tussen het shoppen door. Jeroen zei heel lief de volgende ochtend; Lief, wat de uitslag ook is, het is allebei goed…
•
OMG ZIE IK DIT GOED??? Er komt nóg een streep!? WAT??? Schat kom snel!!! Je moet kijken ik geloof het niet!?
•
Lief, je bent zwanger…”
Tekst: Florine Hofstee
De fijnste cowboy boots voor onder je zomerjurk:
