‘Mijn dochter van 11 maanden is uit zo’n vreselijk hoog bed gevallen op de kinderopvang’

‘Of ik haar kon komen halen. De juf van de babygroep belde. Mijn dochter was redelijk ontroostbaar zei ze, maar ze vertelde dat er niets was gebeurd. Nou, toen ik aankwam bij de crèche bleek dat toch wel het geval. Mijn dochter van elf maanden oud is gewoon uit zo’n gigantisch hoog bedje op de opvang gevallen.

Omdat de juf het hekje niet goed dicht had gedaan. Je moet je even voorstellen dat die bedje zo op anderhalve meter hoogte staan, of hoger. Want dat is op de hoogte dat een leidster goed bij kan als ze staat. Wat een smak moet dat geweest zijn voor zo’n kleine. Ik word er gewoon boos van als ik erover nadenk. Eerst mij bellen met een halve leugen, omdat ze zelf ook wisten dat ze goed fouten zaten. Hoe kun je nou zo’n hekje niet goed dicht doen? Mijn hart breekt letterlijk dat mijn lieve meid zo is gevallen. Het ergste is nog dat ze ook iets aan heeft overgehouden.

Gevallen op de kinderopvang

Toen ik woest wegging bij de opvang, heb ik haar rustig in bed kunnen leggen. Ze leek verder wel oké en ik heb natuurlijk eerst goed in de gaten gehouden of ze reageerde op alles. De volgende ochtend wilde ik haar in een lekker warm badje zetten, tot ik opeens bij het uittrekken van haar romper een bult voel. Er steekt letterlijk een stuk bot uit. Bij de huisarts weten ze het direct: dit is een gebroken sleutelbeen. En mijn arme meisje moet vervolgen in het gips, wekenlang. Zo’n guppie van nog geen jaar oud.

Natuurlijk kunnen ongelukken gebeuren, maar ik heb de leidsters wel uitgenodigd bij mij thuis om haar te zien, met haar gips om. Zodat ze zich heel bewust zijn van wat er kan gebeuren als je even te druk bent of niet oplet, op die bedjes. Ze voelden zich heel schuldig, dat kon ik zien. Maar ja, terecht, denk ik dan ook. Mijn kind heeft iets gebroken door hun onoplettendheid. Ze mogen blij zijn dat ik ze niet aanklaag. Ik hoop echt dat ze zo zijn geschrokken dat dit nooit meer gebeurt bij een ander kind.’