‘Mensen zeggen gewoon recht in mijn gezicht dat ik mijn dochter een heel oubollige naam heb gegeven’

‘Dat commentaar op iemands gekozen babynaam… Ik vind het zo vermoeiend. Het is gewoon heel duidelijk als iemand je gekozen babynaam niets vindt. Mensen zeggen het ook recht in mijn gezicht hoor, dat ze dit een ouderwetse naam voor een baby vinden.

Het intereseert me niets dat de naam oubollig is: ik vind ‘m leuk en cool. Mijn dochter heet Claartje. Inderdaad geen naam die je vaak in de top lijstjes tegenkomt. Maar dat boeit toch niet?

Mmm, Claartje? Dat is wel héél ouderwets, hè?” zeggen mensen dan recht in mijn gezicht. Of: “Ik had eerder een hippe naam verwacht, iets van nu.” Alsof ik mijn kind tekortdoe door haar een naam te geven die niet in de nieuwste top tien staat.

Mijn dochter heeft lekker een oubollige naam

Maar waarom zou een naam ouderwets zijn? Namen komen en gaan in golfbewegingen. Waar Emma en Sophie nu de norm zijn, waren dat vijftig jaar geleden heel andere namen. En laten we eerlijk zijn: wat nu hip is, zal over een paar decennia misschien óók ouderwets klinken.

Voor mij heeft Claartje iets tijdloos, iets zachts en verfijnds. Het doet me denken aan krachtige vrouwen uit het verleden, aan verhalen en familietradities. Ik wilde geen naam die over tien jaar alweer ‘uit’ is. Ik wilde iets dat blijft.

Misschien vinden mensen haar naam nu gedateerd, misschien halen ze hun schouders op. Maar mijn dochter is een Claartje, en daar ben ik trots op. Wie weet lopen er over een paar jaar ineens veel meer kleine Claartjes rond. En zo niet? Dan heeft mijn dochter tenminste een naam die écht bij haar past.