Laatst hoorde ik op straat een naam die me compleet verraste. Ik liep met mijn boodschappen toen een moeder haar kind riep en ik bijna struikelde van verbazing. Het was een naam die ik op geen enkele manier als “normaal” zou beschouwen.
Een beetje origineel zijn bij het kiezen van een naam is één ding, maar dit voelde echt alsof de ouders hun fantasie te ver hadden laten gaan. Hoe kun je een kind zo noemen? Het meisje heet namelijk… Meis. Als in: Meisje.
Origineel of overdreven?
Ik begrijp dat ouders tegenwoordig op zoek zijn naar unieke namen, iets waardoor hun kind eruit springt. Namen als “Storm” of “Wolf” zijn al populair geworden in Nederland. Maar soms vraag ik me af waar de grens ligt. Origineel zijn is leuk, maar je wilt toch ook dat je kind niet hoeft uit te leggen of zich te schamen voor zijn of haar naam?
Uit studies blijkt dat namen een impact kunnen hebben op hoe iemand wordt behandeld, vooral bij sollicitaties en in het sociale leven. Bijzonder creatieve namen kunnen voor- en nadelen hebben; ze blijven beter hangen, maar kunnen ook voor onnodige vragen of vooroordelen zorgen. Hoe moet deze meid zich later voorstellen?
Dus, ja, misschien ben ik zelf wat ouderwets, maar sommige namen lijken gewoon niet handig in de praktijk. Het zou mooi zijn als ouders af en toe nadenken over hoe hun keuze invloed heeft op hun kind. Want uiteindelijk is de naam iets waar een persoon een leven lang mee moet rondlopen.
