‘De buren hebben hun zoon dezelfde naam gegeven als onze hond en nu voelt het ongemakkelijk’

‘Ja, weet je… Niemand kan er wat aan doen. Maar een beetje gekkig is het nu wel in onze straat. We zijn heel close met een aantal buren, en we spreken en zien elkaar natuurlijk elke dag. En nu hebben onze naaste buren hun zoon dezelfde naam gegeven als onze hond.

En dat maakt het een tik ongemakkelijk, ofzo. Ik kan er ook wel om lachen, maar goed… Wij roepen onze hond en zij hun kind. Oeps.

Toen we onze hond een paar jaar geleden adopteerden, dachten we lang na over de perfecte naam. Uiteindelijk kozen we iets klassieks en gezelligs: Max. Een naam die goed past bij zijn karakter en voor ons voelde het meteen als de juiste keuze. Niet te gek, niet te wild, gewoon een coole hondennaam. Maar nu hebben de buren hun pasgeboren zoon… dezelfde naam gegeven. En ja, dat maakt sommige situaties nu een beetje ongemakkelijk.

Van unieke naam tot verwarring

Het is natuurlijk geen ongewone naam, maar nu past die ene naam zowel onze speelse viervoeter als bij het babyjongetje van naast ons. En hoewel we er ook wel om kunnen lachen, krijg ik toch een ongemakkelijk gevoel wanneer ik onze hond roep en weet dat de buren misschien over een tijdje denken dat ik naar hun zoon sta te roepen. We wonen letterlijk naast elkaar. En we hebben twee keer een Max in huis, maar ja, de een heeft wat meer haar en een staart. Het geeft ook een signaal af dat wij dit meer een hondennaam vinden dan een jongensnaam… Dat is een tik gênant.

Moet je iets zeggen over de naamkeuze?

Maar ach, ik kan er ook om lachen hoor. Het is zoals het is en het is ook wel een toegankelijke naam. We vinden het ook heel leuk natuurlijk, maar ja, het voelt in de straat waarin we elkaar allemaal kennen wel gek. Alsof wij nu een kindernaam hebben ingepikt ofzo. Nu zie je nog dat onze hond ouder is dan de baby, maar straks misschien niet meer.

De buren en onze hond

We noemen onze hond op straat nu maar wat vaker “Maxie” of “Maximus” bijvoorbeeld. Of gewoon, kom hier, maatje.

Hoewel het even wennen is, is het misschien ook een les in loslaten. Het delen van dezelfde naam is eigenlijk best grappig en iets waar je op een luchtige manier mee kunt omgaan. Als Max (de hond) en Max (de buurjongen) elkaar leren kennen, kan het zelfs leiden tot grappige herinneringen en een verhaal waar we allemaal later op terugkijken. Uiteindelijk is het een unieke situatie die je op een speelse manier kunt benaderen, en het is helemaal oké om het ongemak te voelen en er tegelijkertijd om te lachen. Je woont nu eenmaal naast elkaar en namen delen hoort er dan misschien toevallig bij?

Het heeft even tijd nodig om eraan te wennen, maar met een beetje humor en geduld kan zelfs een situatie als deze een leuke draai krijgen. We zijn in ieder geval gek op onze kersverse buurjongen en hebben hem een grote ballon met zijn naam erop cadeau gegeven.’